"Vaarttuig" avonturen: Opnieuw de EMYR2013

In de vorige blog hebben we jullie achtergelaten op 30 april: de Kroningsdag.
Intussen is het 11 mei. Als ik alles wat we in die tijd hebben meegemaakt in een blog moet gaan zetten kan ik beter een boek schrijven. Het wordt veel te lang en iedereen haakt af. Deze keer zal ik eerst vertellen waar en hoe we gevaren hebben, daarna zal ik een paar hoogtepunten beschrijven van onze avonturen in de laatste 10 dagen.

Bezoek aan Izmir

De route:
Na de Kroningsborrel in Urla Iskelesi en de uitwijk naar Cesmealti op 30 april, hebben wij op 1 mei Izmir bezocht per bus. Indrukwekkende stad waar we de hele dag hebben door gebracht. De volgende ochtend wilden we vertrekken naar Cesme, maar helaas stak de wind daar een stokje voor. Na 2 uur tegen wind en golven te hebben opgebokst zijn we uitgeweken naar de Nieuwe Haven (Yeni Limani) van Mordogan. Wederom tussen de vissers, maar die hielden zich deze keer op een afstand.
Toen de volgende dag de wind was gaan liggen hebben we de tocht naar Cesme afgemaakt en zijn afgemeerd in de Cesme New Marina.

Hoe zal ik mijn superjacht vandaag eens schilderen?

Hier moet ik het verhaal van de route even onderbreken.
De oplettende lezer zal zich herinneren dat wij het plan hadden aan de Eastern Mediterranean Yacht Rally (EMYR2013) mee te doen, maar die werd helaas op het laatste moment gecanceld Wij hebben toen besloten om, na de reparaties, toch die route te volgen; dan maar alleen.
Vlak nadat wij Ayvalik hadden verlaten werden wij ons bewust dat meerdere schepen dit besluit genomen hadden. Ik kreeg een mail van een Amerikaanse zeilboot en via hen vernamen wij dat een catamaran met Belgische bemanning de tocht ook aan het doen was. Na wat heen en weer gemail, met het EMYR organisatiecomité in de kopielijst, hebben we besloten in Cesme bij elkaar te komen en te bespreken of het haalbaar is om met elkaar deze tocht af te maken.
Vanaf dat moment kwam het EMYR Organisatiecomité in actie. We zagen allerlei mails voorbij komen naar de grote Marina's op de route met het verzoek om ons tijdens onze passage medewerking EN gastvrijheid te verlenen. En zo komt het dat wij op weg gingen naar de Cesme New Marina, een haven die we anders vanwege de kosten links hadden laten liggen.

de 3 crews van EMYR2013 bijeen
links "Once Around", rechts en midden "Catalina"

In Cesme zijn we als groep voor het eerst samen gekomen en het klikte direct. Het kostte dus ook niet veel tijd om tot het besluit te komen dat we minimaal een week zouden proberen als groep bij elkaar te blijven en zoveel mogelijk de planning en de route van de oorspronkelijk Rally te volgen.
Het is een mooi stelletje bij elkaar: een Amerikaanse zeilboot ("Once Around"), een onder Nederlandse vlag varende catamaran ("Catalina") met Belgische bemanning en een Nederlandse motorboot ("Vaarttuig").

gesleept worden door een (zeilende) zeilboot......

Na de kennismaking in Cesme zijn we de volgende dag voor de eerste keer als groep samen op weg gegaan naar Sigacik Teos Marina, een tocht van 70 km. Tijdens deze tocht overkwam ons het meest pijnlijke dat de kapitein van een motorboot kan overkomen: geen brandstof meer! Maar daarover later meer. Een ding was duidelijk: het varen in groepsverband heeft grote voordelen, want het was de Catalina die er voor zorgde dat we veilig in de volgende haven aankwamen.

op bezoek bij de maagd Maria

De volgende dag, zondag 5 mei, gingen we verder naar de Setur Marina in Kusadasi waar we 2 dagen gebleven zijn en op de tweede dag de woning van Maria (ja, de maagd...) en de ruïnes van Ephesus hebben bezocht. Indrukwekkend!
Op 7 mei ging het weer verder met een tocht van 81 km naar de D-Marin Marina in Didim. Dit werd een behoorlijk onrustige tocht met veel wind en dwarse zeeën, veel rollen dus. Maar dat werd goed gemaakt door de aankomst in een van de mooiste havens waar wij ooit geweest zijn. En niet alleen mooi, maar ook verschrikkelijk gastvrij! Aanleggen werd praktisch voor je gedaan, het front office hoefde je niets te vragen want ze hadden het al gedaan, een tour door de faciliteiten, shuttle service naar de supermarkt en een ontvangst door de General Manager. Klantgerichtheid noemen wij dat.

jachten van 100 ton in Didim

Voorzichtigheidshalve dien ik er wel bij te vermelden dat het gemiddelde jacht in deze haven zo'n 25 meter meet maar dat jachten van 30-40 meter hier ook bij bosjes liggen....Jachten van de buitencategorie zullen we maar zeggen. Of we geen jaarcontract wilden? Grote jachten konden ze niet meer kwijt, maar ze hadden daar voldoende gaatjes tussen die opgevuld konden worden door de kleinere schepen..... (zucht, slik).
We hebben 2 dagen de gastvrijheid genoten van deze fantastische haven alvorens op 9 mei door te varen naar Palmarin Bodrum in Yalikavak, een sprongetje van 30 km. Een haven die in potentie net zo mooi kan worden als Didim, ware het niet dat ze volledig op de schop ligt. Overal bulldozers en betonmolens, cirkelzagen en slijpmachines, modder en puin. Het zal daar wel mee te maken hebben dat ook de normale staf wat slordig geworden is. Slechte aanwijzingen bij het vinden van de box, geen hulp bij het aanleggen, het duurde 2 uur voordat de elektriciteit werd aangesloten en toen hadden ze de smart key niet bij zich, de pilots scheuren met een rotgang tussen de schepen door waardoor je steeds weer ligt te schudden als een gek en ga zo maar door.

ankeren in de prachtige baai van Serçe Limani

Nee, wij vonden het niet erg om de volgende ochtend (vrijdag 10 mei)vroeg te vertrekken. De gunstige voorspellingen werden bewaarheid en het werd een prachtige dag: weinig wind en nauwelijks golven. Alleen jammer dat de zon het lang liet af weten. Dit weekend varen alle drie de schepen een eigen route, aangezien de 2 anderen verplichtingen hebben in diverse plaatsen, en we komen pas maandagavond weer bij elkaar. Wij hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om op vrijdag kilometers te maken naar de prachtige baai (Serçe Limani) waar we nu liggen en waar we een zeer winderig weekend afwachten. Maandag gaat de wind weer liggen en varen we door naar Göçek waar we weer samenkomen.

aftanken in Didim: ons verrassen ze niet meer

En wat hebben we onderweg meegemaakt! Teveel om op te noemen!!
Maar een incident springt er wel uit: onderweg geen brandstof meer, de nachtmerrie voor iedere schipper!
We hebben al jaren problemen met een haperende dieselmeter. Vorig jaar heb ik een poging gedaan deze mechanische vlottermeter te vervangen door een ultrasoon opnemer, maar dat haalde ook niets uit; teveel staal rond de opnemer. Deze is weer verwijderd en de oude, met al zijn makken, is weer terug geplaatst. In de loop der jaren heb ik echter wel een praktische sluitende dieselboekhouding weten te ontwikkelen. Meestal zit ik er geen 10 liter naast wanneer we gaan tanken.
De alarmbellen hadden moeten gaan rinkelen toen we na de tocht van Marmara naar Alexandroupolis daar vol tankten. Volgens mijn berekeningen hadden we 130 liter verbruikt, maar ik heb de chauffeur van de tankwagen gestopt toen zijn teller op 190 liter stond. Hij had geen automatisch afslaand pistool en ik wilde geen verspilling in de haven.

Dik water, dat hebben wij het liefst

Ik dacht dat we vol zaten, maar dat is dus nooit het geval geweest. Toen wij op 4 mei drie uur onderweg waren en zo'n 5 mijl uit de kust op zee zaten, verkeerde ik in de veronderstelling dat wij nog zo'n 300 liter in de tank hadden. En dan ineens: absolute stilte!!
Het was alsof iemand het contact had afgezet. Juul zat op de uitkijk en ik was beneden het logboek aan het schrijven, het varen lieten we over aan de stuurautomaat. Je staat raar te kijken als dat ineens gebeurt. Natuurlijk probeer je eerst te herstarten: niets. Dan kijk je om je heen: ook niets (gelukkig). Dik water (weinig wind, weinig golven) en de Catalina zo'n uur achter ons. Het heeft weinig zin om het anker uit te gooien op 150 meter diepte.
Dus de luiken gingen open, niets te zien. Is dat geen slecht contact bij die solenoïd? Vervangen dus: nog steeds niets. Dan de dieselfilters aftappen en de eerste aanwijzing: er komt niets uit!! Een verstopping of.... nee, dat kan niet!! er zit nog 300 liter in!!
Intussen is de Catalina naderbij gekomen en wij roepen hen op. Jacques biedt direct zijn hulp aan en suggereert heel voorzichtig of we misschien de tank eens moeten peilen! Heerlijk zo'n tactvolle Belg!
Leeg of niet leeg: het heeft weinig zin om hier te blijven dobberen, dus we nemen het aanbod voor een sleep aan en even later zijn we onderweg.

hulp in de Marina, op weg naar het tankstation

Terwijl we zo gesleept worden, hevel ik toch maar de reserve voorraad van 40 liter over uit de jerrycans in de tank. Nog steeds niets, maar ja, als hij werkelijk leeg was zit er nu natuurlijk lucht in de leidingen. Dan de vlottermeter er maar uit schroeven en die bevestigt mijn bange vermoeden: ondanks de 40 liter die ik zojuist in de tank geheveld heb is slechts 1 cm nat van de diesel: we zijn leeg!!!
In de Teos Marina worden we door een behulpzame pilot overgenomen en afgemeerd aan het dieseldok. De slang erin en uiteindelijk wisten we 720 liter in een 700 liter tank te krijgen! Intussen had ik contact met Jeroen van Smelne (in zijn vrije weekend) die me heeft uitgelegd hoe de leidingen te ontluchten. Na een uurtje klussen hadden we weer een werkende motor. Bedankt Jeroen!!

Maar hoe kun je nou 300 liter diesel kwijt raken??
Aanvankelijk dachten we dat iemand die uit de tank heeft geheveld tijdens de overwintering. Toen we echter 14 draaiuren later weer gingen voltanken ter controle, maten we een verbruik van 9,25 liter/uur daar waar ik een verbruik van 6,3 liter/uur verwacht had: 30% meer! Dat verklaart nog steeds niet de volledig 300 liter, maar het gat wordt wel aanmerkelijk kleiner. Dit hoge verbruik is in ieder geval voor ons reden genoeg een afspraak te maken met een haven om het schip te liften en de hele bodem en schroef schoon te laten spuiten. Dan zijn we ook ineens van die falende dieptemeter en log af.

bezoek aan Ephesus: de indrukwekkende Celsius bibliotheek

Intussen blijven we genieten. Het hoogtepunt van de laatste 10 dagen is ongetwijfeld ons bezoek aan Ephesus geweest. Ooit was deze stad de 2e haven van de bekende wereld en hoofdstad van de provincie Azië van het Romeinse Rijk, nu is het een ruïne die 15 km van de zee afligt. 250.000 mensen hebben in deze stad gewoond, de winkelstraat is met mozaïk geplaveid. De restanten van de ooit grootste bibliotheek ter wereld zijn indrukwekkend en het amfitheater wordt heden ten dage nog gebruikt en biedt zitplaatsen voor 25.000 toeschouwers!

Hoe het verder afloopt met deze verkleinde versie van de EMYR2013??
Blijf het blog volgen!!

Nog wat extra foto's: