van Boedapest naar de grens

Vaarttuig verlaat haar ligplaats van de laatste 4 weken

Zijn we werkelijk pas 1 week weg uit Boedapest??? Wat vliegt de tijd!

We hebben van die week een echte vaarweek gemaakt. Elke dag afstanden tussen 40 en 113 km, elke dag prachtig weer en heel veel geankerd. En elke dag weer nieuwe avonturen! Hoe krijg ik dat in hemelsnaam in een blogaflevering zonder al te lang te worden? Niet dus, het worden er dus drie want we hebben een hoop te vertellen.

Prachtig Boedapest: het Parlement

Boedapest ligt op Donau-kilometer 1653, Belgrado op Donau-kilometer 1170, dat maakt 483 vaarkilometers in 6 dagen. Oftewel gemiddeld 80 km per dag in exact 40 vaaruren. Dat geeft een gemiddelde van 12 km/uur. Niet slecht voor een motor die slechts 1000 omw/min draait!

En hoe zit het met het dieselverbruik? We zullen het spoedig weten. We hebben sinds Oostenrijk niet meer getankt, maar dat gaan we hier in Belgrado doen. Mijn eigen schatting is dat we niet meer dan 220 liter nodig hebben, waarmee we ruim de Zwarte Zee kunnen halen. Voor de resterende 1170 km hebben we ongeveer 100 uur nodig met een gemiddeld verbruik van 3,5 ltr/uur, oftewel 350 liter diesel. En een volle tank hier in Belgrado betekent 700 liter dus we hebben een ruime marge.

Prachtig Boedapest: de Kettingbrug

De week was heet, maar goed te hebben. Op de rivier is het nu eenmaal koeler dan in de stad. Over het algemeen starten we in de morgen met een neergeklapte bimini omdat het in de schaduw eigenlijk te fris is. Tegen lunchtijd gaat dan toch weer de bimini omhoog omdat het in de felle middagzon veel te heet wordt. Ik weet dat dat een verschijnsel is dat jullie in Nederland al heel lang niet meer hebben meegemaakt, maar hier gebeurt dat iedere dag!
Zelfs als wij er tegen zouden kunnen, de instrumenten kunnen dat niet. We hebben al een keer displayuitval op de dieptemeter gehad en ook mijn telefoon is al een keer spontaan uitgeschakeld: "Battery too warm" was de melding. Het is afzien hier op de Donau !

's morgens kan het verrekte koud zijn!!

Alhoewel, het is niet altijd zonneschijn. Toen wij op zondag 15 juli Boedapest verlieten was het bewolkt met af en toe een zonnetje. Maar we konden pas vertrekken nadat we de hele stuurstand drooggedweild hadden. Die laatste nacht in de stad hebben we een enorme bui over ons heen gehad en natuurlijk net toen we vergeten waren de bimini helemaal naar voren te schuiven. Het gevolg was liters water op de stuurstand en in de garage (de ruimte voor het toegangsluik). Gelukkig is het dashboard afgedekt dus dat had niets te lijden.
Ook die middag zat het tegen. Net toen we een ankerplas in wilde varen stak er plotseling een enorme windvlaag op: 30 knopen! En wij natuurlijk net dwars op de stroom en met die windkracht 7 recht in de kont een ondiepe ingang in proberen te komen. Als we toen grond geraakt hadden waren we hopeloos vast komen te zitten. Dus ik heb de hele procedure afgebroken, ben 180 graden gedraaid en volle kracht de industriehaven van Dunaújváros ingelopen. Daar hebben we aan een lichter afgemeerd in de luwte van een grote Hongaarse duwboot, de Anina. Ik was blij dat we de bimini nog hadden!

de kleine haven van Baja

De volgende ochtend begonnen ze om 07:00 uur de lichter al te laden, dus om 07:30 gooiden we de lijnen los en gingen op weg naar Baja. Aanvankelijk nog zwaar bewolkt, zelfs met een paar druppels regen, werd de dag allengs beter en toen we aanlegden in de Hajoker haven van Baja was het weer heerlijk zonnig en 28 graden. Het was even slikken toen ik de ligprijs vernam (HUF 9000, €31,50) maar daarvoor hadden we vrije elektra, water en een nachtwacht.
De nachtwacht was een enigszins verbitterde man. "Tijdens het communisme waren we niet vrij maar hadden werk, nu zijn we vrij maar hebben geen werk en geen geld". Ik denk dat ik ons liggeld voortaan maar zie als onze bijdrage aan lokale werkgelegenheidsprojecten.

prachtige ankerplekken in de Donau

Toen we de volgende dag vertrokken had ik weer eens hoofdpijn, zo'n hoofdpijn die ongevoelig is voor aspirientjes. Het was al vroeg warm (24 graden om 9 uur) en de wind was gekrompen tot een matig briesje. En de Donau was prachtig! Grote meanders, prachtige zandstranden en geen kip te bekennen. Dus na 9 km. hebben we het anker laten vallen direct achter een krib. Door de wervelingen achter de krib lag het schip wel enigszins te schaatsen maar we hebben er een heerlijke dag van gemaakt. Juliette in bikini in de zon, ik met een migrainesnuiver in m'n neus in het donker op bed. Gelukkig was de hoofdpijn tegen 14:00 uur geweken en heb ik ook kunnen genieten van die heerlijke plek.