Rond Corfu

Donderdag 22 juni 2017, van Erikoussa naar Agios Stefanos

In de vorige blog zijn we in één ruk van Montenegro naar Corfu gevaren en eenmaal daar aangekomen lijkt al die haast ineens verdwenen. We beschouwen de binnenzee ten zuiden van Levkas zo'n beetje als onze thuiswateren en Paleros als onze thuishaven, maar we hadden ineens geen haast meer om daar zo snel mogelijk te komen. Liggen in een haven heeft zijn gemakken en charmes, zeker wanneer je een auto bij de hand hebt, maar "Vaarttuig" is gemaakt om te varen en dat doen we eigenlijk veel liever.

Dus we hebben het rustig aan gedaan. Na de lange tocht vanuit Bigova hebben we niet zo lang geslapen.We hebben alle klokken een uurtje vooruit gezet want we zitten weer in de Midden Europese tijd, ontbeten en daarna het anker gelicht en de baai verlaten. Het is hier te open en toch teveel deining om comfortabel een dagje te blijven.

de ruige noordkust van Corfu

We zijn om de noord-oost kop van Corfu heen gegaan en hebben ons een weg gebaand door de voor anker liggende schepen voor de baai van Agios Stefanos. Ongeveer in het midden vonden we een plekje aan de kant tussen een paar schepen in. Om het zekere voor het onzekere te nemen zijn we de volgende ochtend 100 meter gaan verliggen toen een aantal schepen vertrokken en hebben er vervolgens een klusdag van gemaakt. Juul heeft haar naaimachine binnen op tafel gezet en heeft 2 zonneschermen voor de dakluiken in elkaar gezet. Ik heb mijn laptop op de tafel buiten gezet en heb het complete logboek bijgewerkt en ben daarna aan de Montenegro blog begonnen.

Zaterdag 24 juni, Agios Stefanos - Gouvia baai.

Agios Stefanos

De volgende dag begon heftig. Midden in de nacht schrokken we ineens wakker door het heftig rollen van het schip en het keihard open en dicht knallen van de besteklade. Tegen de tijd dat ik me realiseerde dat er iets aan de hand was, was Juul al op weg naar de keuken maar voordat zij de lade op slot had was het rollen al weer over. De schuldige, een grote ferry waarschijnlijk, zal zich niet helemaal aan de snelheidsbeperking in de engte met Albanië hebben gehouden. Toen de consternatie geluwd was zijn we weer gaan slapen, ik tenminste, Juul heeft daarna heel slecht geslapen.
Na het ontbijt zijn we snel even wat boodschappen gaan doen aan de wal en zijn vervolgens op ons gemak langs de kust van Corfu naar het westen en zuiden gevaren.

Uiteindelijk het anker in de baai voor de Gouvia Marina laten vallen. Dit is een populaire plek voor de schippers die geen € 60 per nacht willen betalen. Er is maar één nadeel aan de Gouvia baai: het is een klotsbak. Veroorzaakt door waterskiërs, speedbootjes en veel te snelle in- en uitvaarders van de Marina, ook op zondagmorgen.
De volgende ochtend besloten we dan ook niet te blijven liggen maar uit te wijken naar Nissos Gouvinion (nissos=eiland), nog geen 20 minuten hiervandaan maar een stuk rustiger. Geen speedboten met bananen en matrassen of skiërs, geen in - en uitvarend verkeer op topsnelheid, hooguit wat huurbootjes. Je luie dag wordt daar alleen maar verstoord door de komst van daytrippers vol met pubers die hier een uurtje komen zwemmen en lunchen maar daarna weer vertrekken.
Rond 18.00u zijn we toch weer terug gevaren omdat dat eilandje toch wel erg weinig beschutting biedt. En wil je nog een goede plaats hebben in de Gouvia baai moet je niet te laat komen. Maar ook niet te vroeg want dan zijn de speedboten nog bezig. We waren dus veel te vroeg. De ene na de andere proletenboot kwam nog op topsnelheid binnen en het duurde tot zeker 22.00u voordat de rust enigszins intrad. Vervolgens werden we wel vergast op een optreden van een goede zangeres in het hotel aan het einde van de baai.

Maandag 26/06/2017 van Gouvia baai naar Corfu City Marina

Het begon al weer redelijk vroeg met de speedboten, dus we hebben het schip klaargemaakt en zijn rustig aan vertrokken op weg naar de volgende verschrikking: een vieze stinkende betonnen bak die zich haven noemt, Corfu City Marina. En waarom gaan we daar naar toe? Omdat de Utopia er ligt met Frans en Diana. Er was ruimte genoeg aan de kade, ook naast Utopia, maar we kozen er toch voor om wat verder weg te gaan liggen. Ze hebben nl. 3 kapotte accu‘s en draaien dus bijna permanent hun generator.

Na aankomst en begroeting zijn we direct op weg gegaan naar een wasserette die ik op internet gevonden had en vanochtend gebeld. Als we nú komen dan krijgen we de was morgenvroeg weer terug. Slechts één probleem: het is minimaal 30 misschien wel 40 minuten lopen met een kar vol was. En het was bloedheet en dan loop je met 10 kilo was te sjouwen en ook al is het maar 2 kilometer, over die slechte trottoirs en opgebroken wegen doe je daar dus 3 kwartier over. We werden in ieder geval hartelijk ontvangen, die hadden er echt niet op gerekend dat we nog zouden komen.

De terugweg, door de stad, was gezelliger. Daardoor ook langer maar dat valt dan niet zo op. Hier en daar gekeken, broodje gekocht en vervolgens terug naar de boot.

's Avonds zijn we met Frans en Diana de stad ingelopen om te gaan eten. Na een kleine omzwerving kwamen we uit bij taveerne "de Pergola", waar we vorig jaar heel gezellig met onze kinderen gegeten hebben. Het was weliswaar vroeg, maar we zijn toch maar gaan zitten en hebben redelijk gegeten. Hoe komt het toch dat restaurants bij een tweede bezoek altijd tegenvallen? Het eten was prima, maar zo gezellig als bij de eerste keer was het zeker niet!

De volgende ochtend gingen eerst de luiken open om de warmwaterleiding te repareren. Samen met Frans heb ik gisteren bij een chandler eindelijk een passend stuk kunststof buis kunnen krijgen. De reparatie ging redelijk snel en daarna, met de vrijgekomen doucheslang, de handdouche op de zwemplank vervangen die op 2 plaatsen lekte. Weer een probleem van de lijst af.

Rond half twaalf zijn we weer aangewandeld richting wasserette om de blauwe was te brengen en de witte was op te halen. Morgen klaar rond dezelfde tijd dus we blijven nog een dagje in de stinkhaven liggen.

Heb ik al verteld dat de vuilnismannen weer staken? Overal liggen enorme hopen vuilnis en de stank hangt overal in de stad. En natuurlijk bij de start van het hoogseizoen. Lekkere jongens, lijkt alsof ze dat elk jaar doen.

Tijdens de borrel die middag kwam Frans met vragen over Albanië en Sarande. Dus we hebben hem alle gegevens daarover gegeven inclusief een kaart en hem verteld van onze ervaringen. Later vertelde hij dat hij Agim gebeld had en al een plaatsje had besproken.

Woensdag 28/06/2017, van Corfu City Marina naar Sayiadha

Utopia vertrekt naar Albanië

Na het ontbijt hebben we eerst Utopia uitgezwaaid die op weg ging naar Albanië en daarna zijn we op weg gegaan naar de wasserette om de blauwe was op te halen. Wederom een verrekt hete wandeling maar we werden alweer erg enthousiast ontvangen. Zeker toen ik op zijn Grieks “calimera” riep werd de uitbater helemaal lyrisch. Dit keer was de rekening €20, alles bij elkaar €55, dure verschoning! Ook dit keer weer via de stad teruggelopen maar behalve een broodje verder niks gekocht.

Op de boot nog een keer naar het weer gekeken. Zondag en maandag krijgen we behoorlijk slecht weer en moeten we dus ergens veilig liggen. Ik heb de Mandraki haven, onder het oude fort, gebeld en een reservering gemaakt voor zondag en 3 nachten. Is niet echt goedkoop maar wel lekker vanwege de aanwezigheid van water, elektra en zwemgelegenheid. Vervolgens hebben we de boel vaarklaar gemaakt en zijn vertrokken. We hadden ineens genoeg van de stank en de hitte van de stad en zijn overgestoken naar Sayiadha aan de overkant op het vasteland. Toen we daar aankwamen was de haven helemaal leeg en wij konden langszij vastmaken aan de binnenkant van het havenhoofd.

Rond half negen zijn we gaan eten in dezelfde tent als vorig jaar. Opnieuw een teleurstelling, want dit keer leek de bediening minder vriendelijk en het eten minder smakelijk. We hebben alle twee een bietensalade (alleen biet, geen salade) en red mullet genomen. Niet erg indrukwekkend.

wetlands rond Sayiada

De volgende ochtend zijn we gaan fietsen op zoek naar een strandje om te gaan zwemmen. Eerst richting dorp met een supermarkt en een pizzatent. Deze voorbij gereden en allerhande weggetjes gevolgd in een poging bij de zee te komen. Uiteindelijk zagen we ineens een weg die rond de baai scheen te lopen dus vol goede moed verder gefietst maar deze weg werd op een gegeven moment zo slecht dat we ook hier zijn omgekeerd. Conclusie: onbereikbaar zonder een terreinwagen.
We zijn omgekeerd en uiteindelijk maar naast de haven gaan zwemmen



Van de vrijdag hebben we een rustige dag gemaakt, geen fiets avonturen. Rustig ontbeten, lekker gaan zwemmen wat klusjes gedaan maar vooral geluierd.'s Avonds hebben we aan boord geborreld en rond 19.30u hebben we de fietsjes gepakt om toch weer naar het dorp te fietsen en de daar aanwezige pizzeria. Juul heeft daar spaghetti met garnalen gegeten en ik een pizza. Allemaal niks speciaals maar leuk door de couleur locale. Met 3 pakken melk uit de supermarkt achterop de fiets weer terug naar huis gereden voor koffie op het achterdek. Rond 23.00u de generator weer gestart voor de airco en de boiler. Het was nog steeds bloedheet toen hij om middernacht afsloeg en alles weer open ging.

Het is zomer in Griekenland!

zaterdag 01/07/2017, van Sayiadha naar Corfu

krassen tot in het staal!

Het ging vreselijk mis bij de afvaart.
Alles was voorbereid, inclusief extra bolfenders aan de boeg, om op de spring van de muur af te komen. We moesten echter wel eerst een aardig eind naar voren varen om een spring te hebben en waarschijnlijk heb ik al te veel naar stuurboord gestuurd want terwijl we naar voren varen hoor ik ineens een vreselijk gekras en schraapt de boeg langs de betonnen muur.  Ik kon het niet goed zien maar het is zeker een kras van een meter en de vellen hangen erbij. Terwijl we de boel inspecteerden zijn we gewoon van de muur gewaaid dus al dat gedoe was niet eens nodig geweest. Shit: de eerste schade sinds jaren!

Contemplatie op de boeg

De reden dat we zaterdag al oversteken naar de City Marina i.p.v. zondag rechtstreeks naar de Mandraki haven te varen, is dat we vandaag verzekerd zijn van een kalme overtocht en morgen moeten we maar afwachten. Vanuit de City Marina varen we morgen in 5 minuten naar de Mandraki.

In de City Marina was volop ruimte, maar we kozen ervoor om in een relatief smal gat te ankeren, bijna pal langs de golfbreker. Daar ligt nogal wat ballast die van de pier gevallen is maar we kwamen prima uit zonder stenen te raken. Hier lig je het verst van de stank en de swell.


Op zondagochtend willen wij persé een zondags ontbijt met een broodje en een eitje, maar we hadden helaas geen brood meer. Geen probleem toch? Ook op zondag zijn de bakkers toch open in Griekenland? Dus ik trok er vol goede moed op uit om snel even een broodje te halen. Hoe lang ik precies ben weg geweest weet ik niet maar ik denk toch zeker anderhalf uur maar er was nergens een open bakker te vinden. Ik wilde het zoeken al opgeven en ergens in een café een paar croissants scoren toe ik ineens een man met 2 broden onder zijn arm zag lopen! Ik schoot hem aan en vroeg hem waar de bakkerij was waar hij deze broden gehaald had. “Ik ben de bakker” was zijn antwoord! Wat blijkt, op zondag zijn alle bakkers in Corfu-stad dicht en moeten de restaurants hun brood betrekken van een bakker buiten de stad. En dat was deze bakker en dit waren zijn laatste broden. Of ik er een wilde? En voor € 1 werd ik eindelijk eigenaar van een brood voor het zondagse ontbijt.

We waren nog bezig wat spullen op te ruimen na het ontbijt, toen Juul ineens riep: daar is Utopia!
En zowaar, daar kwamen Frans en Diana de haven indraaien. Hij was al bezig zijn anker uit te werpen en ging een eind verderop liggen. Wij hebben hem snel verteld dat wij over een uurtje zouden vertrekken naar de Mandraki en dat hij dus ons plaatsje kon hebben dat meer bescherming biedt. Eveneens verteld dat er dus zwaar weer lag aan te komen en dat had hij even niet meegekregen zonder internet in Albanië.

Rond kwart voor een heeft Utopia onze plaats ingenomen en wij draaiden de haven uit. De wind was al wat toegenomen maar er was nog weinig golfslag dus zonder problemen kwamen wij voor de Mandraki. Daar werd ons in eerste instantie te kennen gegeven dat ze vol waren en dat we het om 5 uur nog maar eens moesten proberen! Na enig aandringen de reserveringslijst nog eens goed na te kijken, werden we alsnog toegelaten en met de boeg tegen de buitenpier gelegd. Het zijn geen ideale plaatsen maar je ligt er veilig, neusje in de wind aan 2 met dempers voorziene lijnen, water, elektriciteit en een mooring. Laat de wind maar komen.

Na de lunch hebben we onze handdoeken gepakt en zijn gaan zwemmen. Dat gaat hier een stuk beter dan bij de City Marina, ze hebben hier zelfs een zoet water douche.

Direct na de middagdut ineens regenalarm! zomaar uit het blauwe. We hebben alleen het voorraam dicht gedaan en het zonnescherm laten zitten en tegen die tijd was het alweer droog. De wind begint al aardig te waaien, tot dusver houdt ie zich keurig aan de timing van de voorspelling dus we waren hier mooi op tijd. Utopia bericht dat ze ook goed liggen maar toch een zijlijn op de golfbreker hebben gezet. Kan ik me voorstellen, de wind komt er daar dwars in. De wind was rond middernacht wel over zijn piek, viel mee: max. 23 knopen(Bft.6) gemeten.

zo zien bootvluchtelingen er uit alhoewel deze het uit vrije wil doen.
Een afgeladen daytripper passeert Mandraki haven

Het waait constant door en de voorspelling is dat het vanmiddag (maandag) goed op sterkte komt. Het is dus zaak om vanochtend de dingen in de stad te doen want vanmiddag spoel je van de pier af. Voor het ontbijt heb ik al een loopplank uit het water gevist die er blijkbaar vannacht in gewaaid was.
Na het ontbijt dus met de boodschappenkar van boord af en gelukkig waren we mooi op tijd terug.

Het water slaat over de pier waaraan "Vaarttuig"
ligt afgemeerd.

Toen de boodschappen waren weggeruimd en de lunch genuttigd, kon je inderdaad niet meer over de pier vanwege de overkomende golven. We zijn dus de hele middag en avond aan boord gebleven. Voor het avondeten had Juul 2 burgers gekocht die met moeite werden verwarmd op de kookplaat vanwege het rollen en shaken dat steeds heftiger werd. De burgers hebben we aan dek opgegeten terwijl we naar het ballet van de boten aan de overkant keken. Maar ons eigen ballet mocht er ook zijn, samen met het bootje naast ons waren wij toch wel kampioen rollen. En als we in tegengestelde cadans kwamen en de bolfenders klem kwamen zitten onder de kabelaring kwam er nog een concert van gepiep en gekreun bij.

Op dinsdag is de windperiode praktisch voorbij en na de lunch hebben we het bootje laten zakken en zijn de haven uitgevaren en vervolgens door het kanaal tussen het fort en de stad, waardoor je aan de zuidzijde van de stad uitkomt. Vanaf de loopbrug hoog boven het kanaal ziet het kanaal er leuk en romantisch uit, als je er doorvaart is het een zooitje van rottende en zelfs gezonken bootjes, vervallen kades, ongebruikte moorings en bergen rotzooi op de bodem van het ondiepe kanaal. Je moet echt goed oppassen waar je gaat want je blijft zo in iets hangen. Het ging uiteindelijk allemaal goed en we kwamen zo uit in de NOAK Jachthaven, het domein van de superyachts. En er ligt me voor een paar stuivers, 30, 40 meter is niks en het een nog protsiger dan het andere. We zijn er in verbazing langs gevaren en hebben vervolgens een rondje tussen de voor anker liggende schepen gedraaid alvorens weer dezelfde weg terug te gaan.
Na een biertje op het haventerras terug naar de boot, wat opgeruimd en ons opgeknapt voor de stad. Onderweg een zware zak vuilnis gedumpt op de nog steeds groeiende hopen en in de stad eens een keer een onbekende route genomen in de hoop een gezellig lokaal restaurant, of café - bar te vinden. Niks van dat alles, zodra je buiten de gebaande wegen komt verdwijnen alle horecagelegenheden en wordt de omgeving vervallen en grijs. Dus zodra we weer op bekend terrein kwamen hebben we TripAdvisor geraadpleegd en zijn naar het eerste de beste café - bistro gegaan. Dat bleek “Old Times” te heten en tot onze verbazing bleek het een tent te zijn waar we al eens eerder heel plezierig koffie hebben gedronken. Het ligt aan een heel gezellig zijstraatje van de hoofdstraat met kleine winkeltjes en kleine cafeetjes. Je zit op straat onder het groen, het waait een beetje, je hebt een hoop te kijken, kortom best gezellig.

Woensdag 05/07/2017, van Corfu Mandraki naar Marina Petriti

Op zo'n dag van vertrek is dan toch nog heel veel te doen. In 3 dagen wordt je een beetje slordig en is er dus een hoop op te ruimen. Toen alles klaar was de mooring en lijnen losgemaakt en voorzichtig tussen de lijnen van de buren uit. De haven is erg smal dus je moet ook uitkijken niet in de moorings van de overkant terecht te komen!. Vervolgens zijn we de kust richting zuiden gaan volgen. Dat viel aanvankelijk nog niet mee want we kregen aardig wat deining van opzij maar naarmate we dichter bij de kust bleven en verder naar het zuiden kwamen werd dat beter.
De kust is best mooi, dicht bij Corfu stad druk bebouwd en drukke stranden, naarmate je vordert wordt dat minder en kom je zelfs lege stukken tegen. En mislukte bouwprojecten in de vorm van verlaten betonnen constructies.

Uiteindelijk in de baai voor Petriti voor anker gegaan. Populair plekje, toen wij aankwamen lagen er al de nodige schepen, maar door onze geringe diepgang konden wij verder naar voren en dichter op het strand ankeren.

Nog voor het ontbijt de volgende dag zaten we in het bootje op weg naar de wal. Voorzichtig manoeuvreren want het is hier overal ondiep, maar we kwamen zonder schade aan een steigertje. De bordjes naar de supermarkt gevolgd om bij zowel de bakker, een winkeltje in huishoudelijke artikelen annex postkantoor en de buurtsuper uit te komen. Gauw een broodje gekocht en de voorraden aangevuld bij de super en beladen weer terug naar de boot.

klussen aan de romp

Na het ontbijt de verfspullen verzameld en de Zodiac onder de kras in de romp uit Sayiada gepositioneerd. In de City Marina en Mandraki ging dat niet omdat je klem ligt tussen andere schepen, maar nu kon ik er eindelijk iets aan doen. Nog niet makkelijk om in een wiebelend bootje met een vlakschuurmachine die krassen uit te schuren zonder de rest van de romp te beschadigen. Uiteindelijk was het redelijk schoon en vetvrij en na de koffie heb ik het in de primer gezet. Met deze temperaturen droogt het vrij snel, dus ook de tweede laag kon er snel op.
Na de lunch het geijkte middagprogramma van luieren en zwemmen. Ik heb rond 5 uur geprobeerd de primer te schuren, maar ondanks dat hij droog aanvoelt is hij toch te zacht. Het schuurpapier smeert meteen vol, dat wordt dus morgen.

Ook op vrijdag zijn we nog in Petriti gebleven. We hebben goed geslapen ondanks het feit dat op de wal 3 kroegen keiharde muziek draaiden door elkaar heen. Ook 3 boten met Belgische studenten veroorzaakten verder geen overlast, tenminste, daar hebben wij niets van gemerkt.
Juul is binnen bezig gegaan met opruimen en schoonmaken en heeft de naaimachine weer op tafel staan voor nog meer zonneschermen. Ik heb het bootje weer onder de kras gelegd en heb met de kleine schuurmachine de primer van gisteren geschuurd. Daarna plamuur aangemaakt en de gaten gevuld die na de siësta hard genoeg was om te schuren. Daarna nog eens geplamuurd.
Helaas heb ik het die avond niet meer in de primer kunnen zetten. Rond 17.30u draaide de wind vanuit zee en kwam er een flinke swell opzetten. Al gauw lag het hele veld te rollen en te dansen en dat nam zulke vormen aan dat de kleinste schepen alleen nog maar de haven in konden vluchten. Gelukkig bleven we het merendeel van de tijd met de kop in de golven en dan was het heftig maar te hebben. Helaas waren er ook kortere perioden dat we er schuin in kwamen te liggen en dat was minder plezierig. Gelukkig nam het na 20.30u af en konden we ook gaan eten zonder dat de borden van tafel gleden. Maar toen was het te laat om nog te gaan schilderen. Tegen de tijd dat we naar bed gingen, 22.30u, was het weer helemaal kalm. Ook aan de wal!

Zaterdag 08/07/2017, van Petriti naar Igoumenitsa

Ik werd om 07.00u wakker en het was buiten heerlijk kalm. Een kans om de verloren tijd van gisteren in te halen. Snel gereedschap verzameld en het bootje naar de andere kant gebracht. Zag er allemaal prima uit en ik hoefde maar weinig te schuren. Het meeste kon met de hand maar een paar ribbels hadden toch de schuurmachine nodig. Denk dat de directe buren in de stille baai dit niet heel erg op prijs hebben gesteld om 07.30u in de morgen! Daarna de oude tape verwijderd en opnieuw afgeplakt maar nu een paar mm wijder en opnieuw geschuurd. Toen primer aangemaakt en alles tussen de afplaktape in de primer gezet. Ziet er ineens heel anders uit, maar je ziet nu ook dat ik toch nog een keer moet plamuren.

Na het ontbijt met de zodiac naar het steigertje gevaren om de laatste inkopen te gaan doen en met brood, fruit en bier weer terug naar de boot. Het schip vaarklaar gemaakt en terwijl we daar mee bezig waren hoorden we een daytripper aankomen die net voordat hij langs de voor anker liggende schepen zou varen een extra dot gas gaf en zo dicht mogelijk langs de schepen voer. Dat veroorzaakt een enorme deining waardoor alle geankerde schepen vreselijk gaan rollen. Ik zag de schipper van de dichtstbijzijnde zeilboot naar buiten komen en deze lul iets toeroepen en ik heb hem morele support gegeven door eens stevig op de claxon te hangen. Wat een idioot!

Daarna zijn we vertrokken en op ons gemak langs de kust gevaren. Jammer dat dit de lage wal is want het ziet er aardig uit. Uiteindelijk om de uiterste punt van Corfu heen in de richting van Igoumenitsa. De middagwind begon hier al op te steken en natuurlijk waren de golven weer dwars maar het mocht geen naam hebben. Beetje gas erbij en we bleven redelijk overeind. In de baai de betonde vaargeul overgestoken om vervolgens een totaal verlaten baai in te varen. Zoals Utopia zei: er is helemaal niks te doen maar het is er mooi en je ligt er veilig. En dat is helemaal waar. We lagen in de NW hoek weliswaar nog met een SW wind dus een beetje deining, maar die draaide 's nachts naar NW. Op 3,5 meter 15 meter ketting uitgelegd, die direct goed hapte. Daarna gaan lunchen.

We zijn laat in de middag nog gaan zwemmen maar eerlijk gezegd vertrouwen we het water niet erg. Het is hartstikke groen, waarschijnlijk als gevolg van de visfarms aan de andere kant van de baai. De zodiac ligt aan een lange lijn maar toen ik die uit het water tilde leek het alsof er allemaal kleine algdeeltjes op waren afgezet. Goed douchen na het zwemmen dus!

Op zondag weer om 07.00u eruit. Eerst weer alle schuurgereedschap verzameld, zo zachtjes mogelijk om Juul niet wakker te maken het bootje van de zwemplank gehaald en verder gegaan met de beschadiging op de boeg. Die moest nog een keer geplamuurd worden om de laatste deukjes weg te werken. Dus eerst opnieuw geschuurd om de primer mooi vlak af te werken en daarna een dun laagje plamuur over de laatste hobbels.

we blijven permanent bezig met het dek!

Na het ontbijt het voordek eens geïnspecteerd. Nu het echt veel warmer wordt verschijnen er steeds meer natte plekken in de voegen. En helaas niet alleen op het voordek maar ook in de gangboorden. Aangezien ik pas vanmiddag weer iets kan doen aan de beschadiging op de boeg maar besloten het voordek aan te pakken. Daar zijn nog 6 voegen te doen voor het helemaal klaar is en 3 daarvan hebben al natte plekken. Het is weliswaar bloedheet maar gelukkig staat er een licht verkoelend windje.
Ik was daar pas om een uur of 7 's avonds  mee klaar en dat was te laat om nog te gaan cleanen, afplakken en primeren. Dus ik ben weer in het bootje gestapt om de plek op de boeg voor de laatste keer te schuren en met mijn laatste blauwe verf die plek voor de eerste keer geschilderd.  Een tweede laag zal moeten wachten tot ik nieuwe rollers heb kunnen kopen.

De volgende ochtend van de koelte gebruik gemaakt om de gisteren leeg gemaakte voegen te schuren, ontvetten, af te plakken, en te primen. Na dit allemaal gedaan te hebben eerst maar eens gaan zwemmen om af te koelen en daarna te ontbijten. Tegen de tijd dat we konden gaan kitten was het al bloedheet. Terwijl ik de voegen één voor één vulde verwijderde Juliette de afplaktape. Alles leek perfect te gaan totdat ik natuurlijk zo nodig steun zocht en daarbij mijn hand vol over een paar net gevulde voegen legde en weer de helft van de kit eruit trok. Godver de godver.
En natuurlijk gebeurde het nog een tweede keer óók nog, daar gaat je mooi gladgestreken dek!

Daarna toch weer verder gegaan aan de voegen. Dit maal in het gangboord aan stuurboord. Niet de hele groeven, maar er zijn een stuk of 5 plekken waar de kit aan het smelten is. Voor de lunch heb ik die nog schoon gemaakt, maar pas tegen 17.00u weer verder gegaan met uitkrabben, schuren etc. Toen de voorbereidingen afgerond waren zijn we eerst gaan eten en rond 20.30u zijn we gaan kitten.

Dinsdag 11/07/2017, van Igouminitsa naar Preveza

De wekker ging om 06.00 uur. Vanaf onze 3-daagse ankerplek zijn we een uurtje later rechtstreeks de vaargeul voor de ferries overgestoken en hebben aan de zuidzijde de baai verlaten. Van daaruit is het bijna een rechte streep en 46 nmile naar Preveza waar we 7 uur later aankwamen na een volstrekt rustige tocht.

Igoumenitsa bij zonsopgang

In Preveza was er nog volop plaats aan de kade. Na het afmeren hebben we  lekker in de airco een middagdutje gedaan, maar niet voordat ik de zak met wasgoed voor de gewaarschuwde Victor had klaargezet bovenaan de loopplank.

En daar werden we ook wakker van. Juul zag hem nog net van de loopplank afgaan, maar toen ik boven kwam was hij al in geen velden of wegen te bekennen. Intussen was ook duidelijk dat alle vrije kaderuimten vol lag. Wij lagen klemvast tussen de boten van een Italiaans flottielje met alleen maar jeugd en, zoals gebruikelijk, die kijken nergens naar.
Die Italianen pakken water en elektriciteit waar ze het kunnen vinden en zonder enige schroom. Ze zijn gelukkig van onze stekker afgebleven. Ik heb een van de flottielje leiders aangesproken op het feit dat een van hun schepen tegen onze stuurboordzijde ligt aangeperst met verschrikkelijk piepende fenders en gevraagd of hij dat schip 50 cm wil opschuiven. Een hoop commentaar in het Italiaans natuurlijk zo van "die oude zeikerd", maar na een hoop gedoe werd het uiteindelijk gedaan.

Het was intussen half vijf en we hebben ons voorbereid op de komst van de dieseltruck van Victor. Volgens mijn berekeningen hadden we 327 liter diesel nodig, uiteindelijk bleek er 341 liter in te gaan, geen slechte schatting dus. Kan zijn dat Victor's assistent heeft nagevuld want in de boot stinkt het behoorlijk naar diesel en dan zou het verschil nog kleiner zijn.

Op woensdag 12 juli hebben we Preveza weer verlaten en zijn via het Levkas kanaal naar Paleros gevaren.

Wat we daar hebben gedaan kun je lezen in de volgende blog!