Om Pascal te citeren: Ik schrijf een lange blog, want ik heb geen tijd voor een korte.
Ik verontschuldig me bij voorbaat voor de lengte van deze blog. Ik schrijf nu eenmaal heel gedetailleerd en kort dat naderhand in. Aangezien ik dat werk moet doen bij een temperatuur van tegen de 40 graden had ik nogal haast.......
Maandag 12 juni 2017
Om maar direct een einde aan de spanning van het einde van deel 1 te maken: Uiteindelijk hebben we besloten in Kroatië te blijven en op vrijdag beschutting voor 2 nachten te zoeken. Of we extra verblijf moeten betalen of zondag a.s. toch nog Kroatië kunnen verlaten zien we dan wel weer.
 |
| Korcula op Korcula |
In de engte tussen de eilanden Korcula en Peljesac waaide het behoorlijk en dit was de eerste keer dat we zoveel zeilende schepen zagen. We hebben de noordelijke oever, die van Peljesac, genomen en aan het westelijke einde van het eiland zijn we naar het noorden gedraaid en daarna de baai van Loviste in. Deze biedt prima bescherming tegen de heersende N-NW winden in de noordelijke hoek en daar zijn we dan ook gaan liggen. Mooi op tijd want nog geen uur later begon het aardig vol te lopen. Er gingen nog wel schepen weg (lunchers) maar er kwamen er meer in en tegen de schemering lag de hele baai aardig vol.
 |
| de westpunt van Peljesac |
Op woensdagmorgen 14 juni hebben we eerst maar eens lekker gezwommen en daarna op ons gemak ontbeten en toegekeken hoe van heel veel schepen de zodiac’s richting het dorpje snellen om nog gauw een vers broodje te scoren alvorens te vertrekken.
Zodra we om de westpunt van Peljesac heen draaiden kregen we de geringe wind tegen, beetje hobbelig, maar geen enkel probleem. Best nog een eind om naar de oostpunt van het eiland Hvar te komen, pas om 11:15 draaiden we daar omheen bij het dorpje Sucuraj. Pas toen ben ik eens gaan kijken hoe ver het nog was om halverwege Hvar te ankeren en dat was ons toch net een uurtje te ver, dus om 11:30 hebben we alsnog besloten om naar Makarska, een plaatsje op het vasteland iets ten zuiden van Split, te gaan.
Zodra we om de westpunt van Peljesac heen draaiden kregen we de geringe wind tegen, beetje hobbelig, maar geen enkel probleem. Best nog een eind om naar de oostpunt van het eiland Hvar te komen, pas om 11:15 draaiden we daar omheen bij het dorpje Sucuraj. Pas toen ben ik eens gaan kijken hoe ver het nog was om halverwege Hvar te ankeren en dat was ons toch net een uurtje te ver, dus om 11:30 hebben we alsnog besloten om naar Makarska, een plaatsje op het vasteland iets ten zuiden van Split, te gaan.
 |
| Kustlijn van Kroatië: Ruig met grote hotels |
Een uurtje korter en ook was dit het plaatsje dat ik in eerste instantie had uitgezocht als vluchthaven voor het slechte weer dit weekend. Dus we hebben de koers verlegd en zijn onder de kust van het vasteland gevaren over een vlakke zee met "dik water" op weg naar Makarska.
 |
| de kade van Makarska: marmer en palmen |
De wijde havenkom schijnt pas onlangs verder afgeschermd te zijn met een extra pier om de deining vanuit zee te remmen en bij aankomst leek dat ook goed te werken. Ik kreeg antwoord op kanaal 9 en werd door de havenmeester naar de wal gecoacht. We kregen een vriendelijke ontvangst en 2 moorings en lagen in no-time vast.
Eerst maar eens geluncht en vervolgens zijn we de stad ingelopen op zoek naar een chandler voor spullen voor de lekkende waterleiding. Viel nog niet mee, na anderhalf uur lopen en 4 chandlers en loodgieters kwamen we bij een winkel die weliswaar niet had wat ik zocht, maar wel een hele hoop maten fittingen én een doucheslang. Het plan is nu om het kapotte stuk van de warmwaterleiding te vervangen door de doucheslang totdat we in staat zijn een definitieve reparatie uit te voeren.
Terug op de boot Iag ik net 5 minuten plat toen de havenmeester aan de boeg stond: de papieren. Die nam hij mee naar het kantoor en kwam vervolgens na een kwartier terug met de rekening : kuna 390, die ik maar heb afgerond op 400, oftewel zo'n €54. En daar zit dus geen elektriciteit of water bij! Niet echt goedkoop, maar liggen aan een mooie kade met marmer en palmbomen moet ook betaald worden.
's Avonds zijn we gaan eten in Restaurant Hrpina dat Juul gevonden had via TripAdvisor. We zijn er naartoe gelopen om te reserveren maar dat ging al niet meer, maar als we om 21.00u kwamen.......
Eerst maar eens geluncht en vervolgens zijn we de stad ingelopen op zoek naar een chandler voor spullen voor de lekkende waterleiding. Viel nog niet mee, na anderhalf uur lopen en 4 chandlers en loodgieters kwamen we bij een winkel die weliswaar niet had wat ik zocht, maar wel een hele hoop maten fittingen én een doucheslang. Het plan is nu om het kapotte stuk van de warmwaterleiding te vervangen door de doucheslang totdat we in staat zijn een definitieve reparatie uit te voeren.
Terug op de boot Iag ik net 5 minuten plat toen de havenmeester aan de boeg stond: de papieren. Die nam hij mee naar het kantoor en kwam vervolgens na een kwartier terug met de rekening : kuna 390, die ik maar heb afgerond op 400, oftewel zo'n €54. En daar zit dus geen elektriciteit of water bij! Niet echt goedkoop, maar liggen aan een mooie kade met marmer en palmbomen moet ook betaald worden.
's Avonds zijn we gaan eten in Restaurant Hrpina dat Juul gevonden had via TripAdvisor. We zijn er naartoe gelopen om te reserveren maar dat ging al niet meer, maar als we om 21.00u kwamen.......
Nou, 21.00u werd 21.30u voordat we eindelijk met 3 stellen konden gaan zitten aan een tafel voor 6.
Kort en goed, we hebben prima gegeten en niet eens zo verschrikkelijk duur maar het was wel veel te veel. We hadden samen een salade gedeeld, maar toen die werd gebracht zakte de moed ons al in de schoenen. Die krijgen we sámen nog niet op en dan moet het hoofdgerecht nog komen!
We zaten op een terras zonder overkapping aan een pleintje en natuurlijk begon het halverwege te regenen. In het begin slechts een paar druppels, maar dat werd allengs meer. De boot hadden we voorbereid dus daar hoefden we ons geen zorgen over te maken. Gelukkig begon het terras steeds leger te raken zodat op een gegeven moment wij onder de overkapping onze maaltijd droog konden afmaken.
Het was dik na elf uur toen we eindelijk vertrokken. Het regende intussen ook al best door en dat betekende dat het in de boot warm en klam was. We zijn direct naar bed gegaan maar hadden behoorlijk moeite om in slaap te komen vanwege tripboten die met versterkers op oorlogsvolume de haven in kwamen maar ook van lawaaiige jeugd op de boulevard. Bij nader inzien is dit toch niet de haven waar we drie dagen gaan liggen om de wind af te wachten.
De volgende ochtend, na een slechte nachtrust, zijn we rond 08:00 opgestaan en hebben de warmwaterleiding gerepareerd met de onderdelen die we gisteren kochten. Ging allemaal vrij vlot en het moment van de waarheid kwam toen ik de afsluiter van de boiler openzette. Maar alles ging goed, geen gespuit of gedruppel, alles was dicht en er was weer warm water voor de afwas. Voorlopig draai ik na gebruik die afsluiter weer dicht, een doucheslang is er niet voor gemaakt lange tijd hoge druk te weerstaan, zeker niet van water rond de 80 graden.
We zaten op een terras zonder overkapping aan een pleintje en natuurlijk begon het halverwege te regenen. In het begin slechts een paar druppels, maar dat werd allengs meer. De boot hadden we voorbereid dus daar hoefden we ons geen zorgen over te maken. Gelukkig begon het terras steeds leger te raken zodat op een gegeven moment wij onder de overkapping onze maaltijd droog konden afmaken.
Het was dik na elf uur toen we eindelijk vertrokken. Het regende intussen ook al best door en dat betekende dat het in de boot warm en klam was. We zijn direct naar bed gegaan maar hadden behoorlijk moeite om in slaap te komen vanwege tripboten die met versterkers op oorlogsvolume de haven in kwamen maar ook van lawaaiige jeugd op de boulevard. Bij nader inzien is dit toch niet de haven waar we drie dagen gaan liggen om de wind af te wachten.
De volgende ochtend, na een slechte nachtrust, zijn we rond 08:00 opgestaan en hebben de warmwaterleiding gerepareerd met de onderdelen die we gisteren kochten. Ging allemaal vrij vlot en het moment van de waarheid kwam toen ik de afsluiter van de boiler openzette. Maar alles ging goed, geen gespuit of gedruppel, alles was dicht en er was weer warm water voor de afwas. Voorlopig draai ik na gebruik die afsluiter weer dicht, een doucheslang is er niet voor gemaakt lange tijd hoge druk te weerstaan, zeker niet van water rond de 80 graden.
 |
| vertrek uit Kamarska met regen |
Na het ontbijt zijn we nog wat boodschappen gaan doen. Ik wilde ook nog langs de havenmeester om ons verblijf in Kroatië met een paar dagen te verlengen, maar helaas: kantoor gesloten wegens Nationale Feestdag 15 juni (Sacramentsdag). Dus terug op de boot de waterslang maar in de tank gehangen, als er dan toch niemand is….
We zijn met regen vertrokken en het werd een sombere natte tocht, niet echt lekker vaarweer. Ik heb zelfs een deel met de navigatieverlichting aan gevaren zo donker was het.
Gelukkig was het net droog toen we moesten aanleggen in Loviste. Met de pikhaak hebben we een boei uit het water geplukt in de noordhoek voor restaurant Billy en daaraan vastgemaakt.
Gelukkig was het net droog toen we moesten aanleggen in Loviste. Met de pikhaak hebben we een boei uit het water geplukt in de noordhoek voor restaurant Billy en daaraan vastgemaakt.
 |
| onze arme Zodiac heeft al een hoop te lijden gehad.. |
Rond een uur of 5 wilden we van boord om een biertje te gaan drinken bij Billy, maar natuurlijk begon het op dat moment te regenen. En het bleef regenen tot een uur of 8 dus we hebben maar bier gedronken aan boord. Toen het eenmaal droog was hebben we de Zodiac afgedroogd en zijn naar het steigertje gevaren waar de Zodiac’s van de andere 3 boten al lagen. Over het eten kunnen we kort zijn: niets bijzonders. Het terras met uitzicht is leuk, maar de keuken doorsnee. Juul had kip en ik 2 spiesen met varkensvlees, van de barbecue natuurlijk. Gelukkig was het ook niet al te duur: kuna 250
Na afloop kregen we nog een bittertje, ook niks bijzonders en zijn we weer vertrokken in een kletsnatte zodiac, gelukkig hadden we een dweil meegenomen. En voor de eerste keer: navigatieverlichting op de Zodiac! Daar hebben we nog een rondje mee gevaren door de baai en toen naar huis voor de koffie.
Na afloop kregen we nog een bittertje, ook niks bijzonders en zijn we weer vertrokken in een kletsnatte zodiac, gelukkig hadden we een dweil meegenomen. En voor de eerste keer: navigatieverlichting op de Zodiac! Daar hebben we nog een rondje mee gevaren door de baai en toen naar huis voor de koffie.
 |
| Billy's restaurant, wie wil daar nu 3 dagen liggen?? |
Op vrijdag 16 juni moesten we een besluit nemen: waar gaan we het slechte weer dit weekend uitzitten? Makarska was al afgevallen vanwege de kosten en de baai waar we lagen (Loviste) is wel veilig en beschut, maar om hier nu 2-3 dagen te blijven is ook niet erg aanlokkelijk.
Bovendien: willen we nog extra weken in Kroatië blijven of gaan we terug naar het zuiden? Het was best een moeilijke beslissing, Kroatië heeft een hoop te bieden en we zouden best wat meer willen zien. Daar staat tegenover dat het hoogseizoen op het punt van uitbreken staat en we geen zin in de drukte hebben.
 |
| de baai van Loviste |
Uiteindelijk hebben we besloten terug naar het zuiden te varen en dat betekende ook dat we Loviste verlaten en terugvaren naar Polace op Mljet.
Die tocht zelf was erg rustig. Even dringen bij de uitgang van de baai, want we vertrokken met 3 schepen tegelijk, maar verder viel het erg mee met het verkeer. Bij Korcula werd het wat drukker, maar het tankstation lag er verlaten bij. Dan tussen de eilanden door en toen de oversteek naar Mljet in het gezelschap van een Oostenrijkse zeilboot. Zoals Juul zei: een rustig 1300 toeren tochtje.
In de baai van Polace zagen we al van verre de mannen van Ogigija staan wuiven. Vlot aangelegd en hartelijk verwelkomd. Geen probleem als we een paar dagen blijven? nee, geen probleem. Wil je een pilsje van het huis? Dus wij hebben daarna de boot goed vastgelegd: met kettingen en stormlijnen, laat de wind maar komen!
Daarna wat gedut, opgeruimd en gezwommen achter de boot (zodiac weer laten zakken). Rond kwart voor acht zijn we gaan eten, ditmaal wat kleiners. Een vegetarische pizza voor Herman en een spaghetti seafood voor Juul. Wat schetst onze verbazing toen bij het afrekenen ineens de mededeling kwam dat morgen tegen de middag een bora wordt verwacht en dat wij eigenlijk te zwaar zijn voor de moorings. Bovendien liggen we hier dwars op de windrichting en door onze opbouw vangen we teveel wind. Het is beter als we of voor anker gaan in de baai, of een ander plek zoeken, bijv. bij Rest. Ankora, waar we met de neus in de wind liggen.
Beetje onbegrijpelijk allemaal. We hebben de boodschapper terug gestuurd met de mededeling dat we juist voor de wind hier gekomen zijn en dat het met ons gewicht van 16 ton wel meevalt, er liggen hier zeilboten die minstens zo zwaar zijn.
Die tocht zelf was erg rustig. Even dringen bij de uitgang van de baai, want we vertrokken met 3 schepen tegelijk, maar verder viel het erg mee met het verkeer. Bij Korcula werd het wat drukker, maar het tankstation lag er verlaten bij. Dan tussen de eilanden door en toen de oversteek naar Mljet in het gezelschap van een Oostenrijkse zeilboot. Zoals Juul zei: een rustig 1300 toeren tochtje.
In de baai van Polace zagen we al van verre de mannen van Ogigija staan wuiven. Vlot aangelegd en hartelijk verwelkomd. Geen probleem als we een paar dagen blijven? nee, geen probleem. Wil je een pilsje van het huis? Dus wij hebben daarna de boot goed vastgelegd: met kettingen en stormlijnen, laat de wind maar komen!
Daarna wat gedut, opgeruimd en gezwommen achter de boot (zodiac weer laten zakken). Rond kwart voor acht zijn we gaan eten, ditmaal wat kleiners. Een vegetarische pizza voor Herman en een spaghetti seafood voor Juul. Wat schetst onze verbazing toen bij het afrekenen ineens de mededeling kwam dat morgen tegen de middag een bora wordt verwacht en dat wij eigenlijk te zwaar zijn voor de moorings. Bovendien liggen we hier dwars op de windrichting en door onze opbouw vangen we teveel wind. Het is beter als we of voor anker gaan in de baai, of een ander plek zoeken, bijv. bij Rest. Ankora, waar we met de neus in de wind liggen.
Beetje onbegrijpelijk allemaal. We hebben de boodschapper terug gestuurd met de mededeling dat we juist voor de wind hier gekomen zijn en dat het met ons gewicht van 16 ton wel meevalt, er liggen hier zeilboten die minstens zo zwaar zijn.
 |
| dit soort bootjes kunnen blijven liggen! |
Even later kwam Pavo (de baas) een beetje zenuwachtig aanlopen. Wat er nu precies speelt weet ik niet maar hij wil ons echt weg hebben. Hij heeft een punt met dat dwarsliggen, dat is ook niet prettig, maar alle schepen aan zijn kade liggen dwars. We hebben dit al eerder meegemaakt op Meganisi. Het wordt niet gezegd, maar het behoud van hun moorings is voor hen belangrijker dan onze veiligheid.
Maar goed, we hebben afgerekend en zijn direct naar Restaurant Ankora gelopen en hebben daar een plaatsje naast een grote zeilboot gereserveerd. Morgenvroeg gaan we daar naar toe. Hopelijk weet Polo, de baas, het dan nog want hij zag er aardig aangeschoten uit en sprak een beetje warrig.
Daarna Pavo gerustgesteld, aan dek koffie gedronken, alvast een hoop spullen opgeruimd i.v.m. de wind die al aardig begon op te steken en naar bed gegaan.
Het bleef rustig in de nacht van vrijdag. De ochtend hebben we losgemaakt bij restaturant Ogigija en zijn 300 meter verder gevaren naar de piepkleine steiger (max. 2 schepen) van Restaurant Ankora. Aanleggen was niet echt recht voor zijn raap. Er lag al een grote zeilboot aan die kade waar we naast moesten komen, maar die had heel vlak lopende moorings, waardoor het gat waar ik in kon draaien tussen die moorings en een paar boeien in het water heel klein was. Bovendien moesten we langs de lange kade die daar heel ondiep is. En natuurlijk hadden we de wind in de kont zodat ik ook niet te lang over de manoeuvre kon doen omdat we anders zouden verwaaien.
Dus de boeg naast de verkeerde kant van het zeilschip (rechts van de moorings)gelegd, toen hard achteruit en tegelijk met boeg- en hekschroef de bocht van 180 graden in vlak voor de boeien en over de moorings. En verdomd, ging in 1 keer goed! Intussen stonden er 2 man op de kade en terwijl ik de mooring aannam kon Juul de lijnen aangeven. Eenmaal provisorisch vast kon ik een sterke man aan boord halen om de moorings flink aan te halen en even later lagen we goed. Toen bleek dat de sterke man de uitbater van Stella Maris was en dat hij en Ankora samen deze steiger uitbaten. Nee, het was geen probleem als we toch bij Ankora gingen eten, daar hadden we tenslotte de afspraak mee gemaakt.
De rest van de dag in alle rust doorgebracht en gewacht op de wind die maar niet wilde komen. Uiteindelijk hebben we 20 knopen wind gemeten om 18:00 uur, nauwelijks de moeite. Dat er wel meer onrust is, is vooral te merken aan het water. Veel kleine golfjes die voor veel gekabbel zorgen, vooral onder de geveegde kont van het zeilschip naast ons.
Tegen 20:00 zijn we gaan eten bij Ankora , daar bleek dat wij de eersten en de enigen waren. Er staan nogal wat negatieve reacties op TripAdvisor en dat wordt blijkbaar toch gelezen. Na ons kwam gelukkig nog een stelletje dus we zaten niet helemaal alleen. Maar daar bleef het wel bij vanavond. De kwaliteit van het eten was prima maar de bediening stuurs. Ook de hoeveelheid was voor ons in ieder geval genoeg, maar de prijs was belachelijk. Een kleine salade van inktvis, sardines en ansjovis voor ons beiden, daarna 8 garnalen voor Juul en een tonijnsteak voor mij samen met een halve liter wijn moest €65 kosten. Bovendien moesten we cash betalen, pinnen was niet mogelijk. Hier wordt dus gefoezeld maar dat geldt voor alle restaurants in dit land.
Daarna Pavo gerustgesteld, aan dek koffie gedronken, alvast een hoop spullen opgeruimd i.v.m. de wind die al aardig begon op te steken en naar bed gegaan.
Het bleef rustig in de nacht van vrijdag. De ochtend hebben we losgemaakt bij restaturant Ogigija en zijn 300 meter verder gevaren naar de piepkleine steiger (max. 2 schepen) van Restaurant Ankora. Aanleggen was niet echt recht voor zijn raap. Er lag al een grote zeilboot aan die kade waar we naast moesten komen, maar die had heel vlak lopende moorings, waardoor het gat waar ik in kon draaien tussen die moorings en een paar boeien in het water heel klein was. Bovendien moesten we langs de lange kade die daar heel ondiep is. En natuurlijk hadden we de wind in de kont zodat ik ook niet te lang over de manoeuvre kon doen omdat we anders zouden verwaaien.
Dus de boeg naast de verkeerde kant van het zeilschip (rechts van de moorings)gelegd, toen hard achteruit en tegelijk met boeg- en hekschroef de bocht van 180 graden in vlak voor de boeien en over de moorings. En verdomd, ging in 1 keer goed! Intussen stonden er 2 man op de kade en terwijl ik de mooring aannam kon Juul de lijnen aangeven. Eenmaal provisorisch vast kon ik een sterke man aan boord halen om de moorings flink aan te halen en even later lagen we goed. Toen bleek dat de sterke man de uitbater van Stella Maris was en dat hij en Ankora samen deze steiger uitbaten. Nee, het was geen probleem als we toch bij Ankora gingen eten, daar hadden we tenslotte de afspraak mee gemaakt.
De rest van de dag in alle rust doorgebracht en gewacht op de wind die maar niet wilde komen. Uiteindelijk hebben we 20 knopen wind gemeten om 18:00 uur, nauwelijks de moeite. Dat er wel meer onrust is, is vooral te merken aan het water. Veel kleine golfjes die voor veel gekabbel zorgen, vooral onder de geveegde kont van het zeilschip naast ons.
Tegen 20:00 zijn we gaan eten bij Ankora , daar bleek dat wij de eersten en de enigen waren. Er staan nogal wat negatieve reacties op TripAdvisor en dat wordt blijkbaar toch gelezen. Na ons kwam gelukkig nog een stelletje dus we zaten niet helemaal alleen. Maar daar bleef het wel bij vanavond. De kwaliteit van het eten was prima maar de bediening stuurs. Ook de hoeveelheid was voor ons in ieder geval genoeg, maar de prijs was belachelijk. Een kleine salade van inktvis, sardines en ansjovis voor ons beiden, daarna 8 garnalen voor Juul en een tonijnsteak voor mij samen met een halve liter wijn moest €65 kosten. Bovendien moesten we cash betalen, pinnen was niet mogelijk. Hier wordt dus gefoezeld maar dat geldt voor alle restaurants in dit land.
Het waait al wat harder en het is wat kouder, maar toch blijft de echte Bora nog steeds uit. Het lijkt erop dat de weermannen weer schromelijk overdreven hebben. Er is een bora maar die komt niet boven de 20 knopen uit en daar maken we ons geen zorgen over.
 |
| prachtige baaien om (vrij) te ankeren. |
Dus op zondagochtend 18 juni, na het ontbijt, heb ik de fietsen naar boven gebracht en op de kade in elkaar gezet. Moest wel de bandjes oppompen, zo lang zijn ze al niet meer gebruikt. Per fiets zijn we het eiland gaan verkennen. Eerst naar het oosten, maar na 2 km kregen we een stijging van 10% en die hebben we maar gelaten en zijn terug naar Polace gefietst.
 |
| mooie weg, maar wel steil! |
Boven het dorp zijn ze druk bezig een nieuwe weg aan te leggen. Die ligt er al maar is nog niet geopend maar dat stopt ons niet en we hebben die prachtige nieuwe weg afgefietst tot het punt waar hij weer samenkomt met de oude weg die dwars door Polace heen loopt. Vandaar zijn we doorgefietst naar het dorpje Pomena, helemaal aan de westpunt van het eiland Mljet. Aardig, iets chiquer dan Polace met grotere boten maar als plaatsje net zo klein. We hebben een kopje koffie op een terrasje gedronken en zijn toen weer terug gefietst. Afwisselend gelopen en gefietst, want er zaten een hoop steile stukken tussen. Rond 2 uur waren we weer thuis, het was een pittig maar prachtig fietstochtje geworden.
 |
| Romantisch plekje, jammer dat de bora er recht in stond. |
Rond 8 uur in de avond zijn we gaan eten bij Stella Maris en hebben de stuurse ober van Ankora het nakijken gegeven. Dat was een stuk gezelliger en eigenlijk ook beter, in ieder geval een stuk goedkoper. Alleen jammer dat het de hele avond zo gewaaid heeft, zaten daar met de trui aan in de wind.
Op maandag 19 juni hebben we een begin gemaakt met onze terugweg door het anker te lichten, de baai van Polace te verlaten en op weg te gaan naar Luka Zaton, de baai bij Dubrovnik waar we ook lagen na het inklaren 2 weken geleden. Het eerste gedeelte ging moeiteloos. We zijn de kustlijn naar het oosten blijven volgen en dat voert je door een smalle vaarweg tussen een paar eilandjes door, heerlijk rustig. Echter, na 2 km is dat afgelopen en kom je op volle zee uit en dat was toch anders en conform de voorspelling. Een stevige wind van rond de 10 tot 12 knopen van opzij en een knobbelige zee met golven tot 0,5 meter. Maar gelukkig konden we onze oostelijke koers aanhouden zonder al te veel te rollen. We hebben wel de motor op 1700 toeren gezet voor meer stabiliteit. Pas toen we weer tussen de eilanden kwamen werd het water weer vlak en nam ook de wind af en kon de motor weer terug naar 1500 toeren. Het is hier prachtig dus we hebben onze ogen de kost gegeven en veel gefotografeerd. Ook van de kalmte gebruik gemaakt om beneden lunch te maken en al varende te eten.
 |
| Op weg naar Dubrovnik, tussen de eilanden |
Vlak voor Dubrovnik namen de golven weer even toe vanwege de doorgangen tussen de eilanden maar toen we ons baaitje in draaiden was dat direct afgelopen. Fantastische beschutting heb je hier, 3 andere zeilboten wisten dat helaas ook en lagen op of liever vóór ons plekje. Maar wij durven ondieper te gaan en zijn tussen ze door gevaren om weer op dat plekje te komen. Toch iets eerder het anker laten vallen want de vorige keer konden we om de boot heen lopen, zo ondiep is het daar.
Helaas hebben we hier een heel slechte nacht gehad. Rond middernacht werden we wakker van heftige windstoten. Of ze dat nu een bora noemen of katabatic wind, feit is dat het met kracht van de berg aan het eind van de baai kwam vallen en het schip ineens strak achter de ketting trok. Toen bleek ook dat we behoorlijk dicht voor dan wel naast een Nieuw Zeelander lagen. Je kunt nu eenmaal niet altijd exact weten waar het anker van een ander ligt als je het jouwe laat vallen. Maar goed, ik heb het een tijdlang in de gaten gehouden maar we verliepen geen millimeter dus ik ben weer naar bed gegaan. Dit herhaalde zich nog 2 maal na uitzonderlijk krachtige windstoten, maar alles bleef goed.
Niet voor Juul echter, bij elke windstoot keek die uit het achterraam om te zien of we al waren losgeslagen, dus die heeft praktisch geen oog dicht gedaan.
"De Kiwi" achter ons blijkbaar ook niet. Toen wij het anker ophaalden en vertrokken met Juul aan het stuur kwam hij ineens naar buiten en begon te roepen dat hij slecht had geslapen omdat wij te dicht op hem lagen en dat wij hadden moeten “shiften “ omdat wij als laatsten waren gekomen en dat ze dat “good seaman ship” noemen. Ik heb hem goede reis gewenst en we zijn verder gevaren. Natuurlijk lagen we erg dichtbij, ik vermoed dat hij bovenop zijn anker lag toen wij ankerden en toen de wind draaide hadden wij meer slack dan hij maar om dan midden in de nacht te gaan herankeren? Nee dus. Weer een vriend minder.......
Vanuit het nu veel rustiger baaitje (de wind is pas gaan liggen toen de zon ruim op was), zijn we rechtstreeks naar een tankstation gevaren in een marina in aanbouw, pal tegenover de customs kade. Daarna naar de douane kade en zowaar, dit keer stond er een jonge jongen die de lijnen aannam. Feitelijk moest dat me al wantrouwend maken, maar wij hebben nog steeds vertrouwen in de mensheid! Ik kreeg wel even een standje van een havenbeambte die vond dat ik me had moeten melden op VHF 8, oeps, sorry.
Helaas hebben we hier een heel slechte nacht gehad. Rond middernacht werden we wakker van heftige windstoten. Of ze dat nu een bora noemen of katabatic wind, feit is dat het met kracht van de berg aan het eind van de baai kwam vallen en het schip ineens strak achter de ketting trok. Toen bleek ook dat we behoorlijk dicht voor dan wel naast een Nieuw Zeelander lagen. Je kunt nu eenmaal niet altijd exact weten waar het anker van een ander ligt als je het jouwe laat vallen. Maar goed, ik heb het een tijdlang in de gaten gehouden maar we verliepen geen millimeter dus ik ben weer naar bed gegaan. Dit herhaalde zich nog 2 maal na uitzonderlijk krachtige windstoten, maar alles bleef goed.
Niet voor Juul echter, bij elke windstoot keek die uit het achterraam om te zien of we al waren losgeslagen, dus die heeft praktisch geen oog dicht gedaan.
"De Kiwi" achter ons blijkbaar ook niet. Toen wij het anker ophaalden en vertrokken met Juul aan het stuur kwam hij ineens naar buiten en begon te roepen dat hij slecht had geslapen omdat wij te dicht op hem lagen en dat wij hadden moeten “shiften “ omdat wij als laatsten waren gekomen en dat ze dat “good seaman ship” noemen. Ik heb hem goede reis gewenst en we zijn verder gevaren. Natuurlijk lagen we erg dichtbij, ik vermoed dat hij bovenop zijn anker lag toen wij ankerden en toen de wind draaide hadden wij meer slack dan hij maar om dan midden in de nacht te gaan herankeren? Nee dus. Weer een vriend minder.......
Vanuit het nu veel rustiger baaitje (de wind is pas gaan liggen toen de zon ruim op was), zijn we rechtstreeks naar een tankstation gevaren in een marina in aanbouw, pal tegenover de customs kade. Daarna naar de douane kade en zowaar, dit keer stond er een jonge jongen die de lijnen aannam. Feitelijk moest dat me al wantrouwend maken, maar wij hebben nog steeds vertrouwen in de mensheid! Ik kreeg wel even een standje van een havenbeambte die vond dat ik me had moeten melden op VHF 8, oeps, sorry.
Eerst melden bij een strenge politiedame, die stuurde me door naar de havenmeester in een gebouw iets verderop maar waar ik al geweest was bij het inklaren. Dat gaf me de ruimte om onderweg ook nog een broodje te kopen en het restant kuna’s in te wisselen. Ik kreeg snel het stempeltje van de havenmeester en daarna kopiëren de andere instanties hetzelfde formulier als bewijs van hun nauwlettende controle. Volgens mij heeft xerox al deze procedures ontwikkeld, het komt in ieder geval hun omzet ten goede. Toen iedereen tevreden was en ik mocht vertrekken, vond de strenge politiedame het nodig mij er nog eens op te wijzen dat ik vanaf de kade de kortste weg naar buiten de territoriale wateren moest nemen en vooral niet langs de kust de kortste weg naar Montenegro mocht nemen. Ik heb haar verzekerd dat ik dat wist, wat ik niet gezegd heb is dat er geen haar op mijn hoofd is die van plan was zich daaraan te houden. Even een omweg maken van 2*12 mijl vanwege een procedure, ze lijken wel gek!
Bij de boot gekomen stond daar ineens weer dat jongmens die ons geholpen had met aanleggen. Juliette had me gevraagd 10 kuna niet te wisselen als fooi en ze wilde dat net geven toen hij om liggeld vroeg voor het feit dat wij hadden vastgemaakt aan de kade voor het uitvoeren van een wettelijk verplichte procedure. Nou, nee dus, we hebben niet betaald bij het inklaren en waren het niet van plan bij het uitklaren. Ja, maar dit was een nieuwe procedure voor boten langer dan 10 meter. Fijn dan, maar we hebben geen kuna‘s meer dus beurt voorbij. O, geen kuna’ s? Nou dan is het goed zo. Toen Juliette hem vervolgens die 10 kuna in zijn hand drukte (voor jou, niet voor je baas ), snapte hij er weer helemaal niks van.
 |
| Bigova: de straatverlichting bestaat uitsluitend uit palen met (Chinese) zonnepanelen! |
Maar goed, we zijn vertrokken zonder te betalen en via de kortste route zijn we naar de baai van Bigova gevaren. Opnieuw illegaal bezig, we klaren niet in in Montenegro maar overnachten er wel. De trip begon wat woelig maar dat werd allengs beter alhoewel het water nooit echt vlak werd. De boeienkoning van Bigova kwam direct op ons af met zijn bootje en maakte ons vast aan een boei dicht bij zijn restaurant. Toen wij hem vertelden dat we eigenlijk niet aan de wal mochten omdat we niet ingeklaard waren, zei hij dat 1 nachtje toch wel zou mogen…..?
Dus die avond zijn we naar de wal geroeid alsof er niks aan de hand was en hebben heerlijk bij hem gegeten. Juul een lekkere maar erg gratige vis met gekookte spinazie en ik een risotto met kleine garnaaltjes, met 2 glazen wijn en 10% fooi voor minder dan €40. Na 2 weken Kroatië vonden we dat al goedkoop!
Toen we afrekenden nam hij ons mee naar buiten, keek schichtig om zich heen en vertrouwde ons toen toe dat het echt niet nodig was om in te klaren in Montenegro als we toch van plan waren om direct door te steken naar Corfu. Wat een schat! Hierna zijn we weer terug geroeid en zijn vroeg naar bed gegaan, morgen is een lange dag.
Op de dag van ons vertrek naar Corfu (woensdag 21 juni) ging de wekker om 06.00hr. Direct de werkkleding aan en de luiken open want voor een tocht van meer dan 24 uur dient eerst wel een grondige controle vooraf plaats te vinden.
Nou, wat betreft de olie was dat ook wel nodig. Het peil stond op minimaal dus er moest 2 liter bij om het peil op ⅔ te krijgen. Ook het koelwater van de motor is aangevuld met een kwart liter, de wierfilters waren schoon, de riemen zijn ok en staan op de juiste spanning. Na nog 2,5 liter water uit de bilge te hebben gepompt zijn de luiken weer dicht gegaan. Snel aankleden en ontbijten en om iets voor 7 uur ging de motor aan en de meerlijn los van de boei.
Op de dag van ons vertrek naar Corfu (woensdag 21 juni) ging de wekker om 06.00hr. Direct de werkkleding aan en de luiken open want voor een tocht van meer dan 24 uur dient eerst wel een grondige controle vooraf plaats te vinden.
Nou, wat betreft de olie was dat ook wel nodig. Het peil stond op minimaal dus er moest 2 liter bij om het peil op ⅔ te krijgen. Ook het koelwater van de motor is aangevuld met een kwart liter, de wierfilters waren schoon, de riemen zijn ok en staan op de juiste spanning. Na nog 2,5 liter water uit de bilge te hebben gepompt zijn de luiken weer dicht gegaan. Snel aankleden en ontbijten en om iets voor 7 uur ging de motor aan en de meerlijn los van de boei.
Misschien wel leuk voor één keer:
wat nu volgt zijn de letterlijke notities uit het logboek tijdens de tocht naar het eiland Erikoussa, iets ten noorden van Corfu.
07:15- Koers van eerste etappe is 168 graden en dat is evenwijdig aan de golffronten van 0,2 mtr. Lekker rollen dus, Juul heeft maar een pilletje genomen.
09:00 - Nog meer rollen, Juul verhuist naar de bank, gaat onder geen beding naar binnen.
11:00 - wind op kop, voornamelijk vaarwind, het wordt veel rustiger.
12:00 - Geen land te zien. Hebben de Albanense vlag maar opgehangen alhoewel we mijlen buiten hun territoriale wateren zitten. Zee is kalm en wind ZW, schuin op de boeg.
13:00 - Juul gaat nog steeds niet naar binnen dus Herman heeft lunch gemaakt. Tevens alvast 4 eieren gekookt voor vanavond.
14:00 - Wind draait langzaam via W naar NW en komt daarmee dwars, het wordt dus weer hobbelig.
14:45 - de eerste tegenligger, een oud Engels “gentleman’s yacht” the “Blue en nog iets”
15:30 - de middagwind steekt op, schuimkopjes aan SB op de golven dus minimaal10 knopen wind. Ramen en luiken voor gaan dicht i.v.m. buiswater.
17:30 - Wind gaat liggen, wel golven, geen schuimkoppen.
18:00 - Diesel niveaumeter staat al tijden op ¼, terwijl de tank praktisch vol is.
19:00 - Avondeten gemaakt, boterham met hardgekookt ei, tomaat en komkommer + beker melk.
20:00 - Voorbereid op de nacht, Bimini dichtgemaakt, warme kleding klaargelegd. Besloten om naar Nissos Erikoussa te gaan i.p.v. naar Corfu stad. Is korter maar willen ook nog niet zo snel naar “huis”.
20:45 - Oliedrukmeter zwalkt alle kanten op, gedrag dat ik gisteren ook zag. Zodra je de toeren iets laat zakken is de naald stabiel op 6 kg/cm2 en blijft ook daar wanneer je toerental weer verhoogt.
07:15- Koers van eerste etappe is 168 graden en dat is evenwijdig aan de golffronten van 0,2 mtr. Lekker rollen dus, Juul heeft maar een pilletje genomen.
09:00 - Nog meer rollen, Juul verhuist naar de bank, gaat onder geen beding naar binnen.
11:00 - wind op kop, voornamelijk vaarwind, het wordt veel rustiger.
12:00 - Geen land te zien. Hebben de Albanense vlag maar opgehangen alhoewel we mijlen buiten hun territoriale wateren zitten. Zee is kalm en wind ZW, schuin op de boeg.
13:00 - Juul gaat nog steeds niet naar binnen dus Herman heeft lunch gemaakt. Tevens alvast 4 eieren gekookt voor vanavond.
14:00 - Wind draait langzaam via W naar NW en komt daarmee dwars, het wordt dus weer hobbelig.
14:45 - de eerste tegenligger, een oud Engels “gentleman’s yacht” the “Blue en nog iets”
15:30 - de middagwind steekt op, schuimkopjes aan SB op de golven dus minimaal10 knopen wind. Ramen en luiken voor gaan dicht i.v.m. buiswater.
17:30 - Wind gaat liggen, wel golven, geen schuimkoppen.
18:00 - Diesel niveaumeter staat al tijden op ¼, terwijl de tank praktisch vol is.
19:00 - Avondeten gemaakt, boterham met hardgekookt ei, tomaat en komkommer + beker melk.
20:00 - Voorbereid op de nacht, Bimini dichtgemaakt, warme kleding klaargelegd. Besloten om naar Nissos Erikoussa te gaan i.p.v. naar Corfu stad. Is korter maar willen ook nog niet zo snel naar “huis”.
20:45 - Oliedrukmeter zwalkt alle kanten op, gedrag dat ik gisteren ook zag. Zodra je de toeren iets laat zakken is de naald stabiel op 6 kg/cm2 en blijft ook daar wanneer je toerental weer verhoogt.
 |
| zonsondergang, ergens voor de Albanese kust |
21:00 - Warme kleding aan zodra zon onder is. Wordt direct klam en vochtig, handdoeken naar binnen.
21:30 - Juul is naar binnen gegaan, het heeft ook geen zin met 2 te zitten koekeloeren. Displays ingesteld op nachtbeeld. Verlichting rood. Moet steeds ruitenwissers gebruiken, binnenkant moet ook droog worden gemaakt met wisser. Hadden misschien toch beter de voor- en zijramen erin kunnen zetten.
00:15 - Juul neemt de wacht over. Ik installeer een straalkacheltje om de ramen vochtvrij te houden.
21:30 - Juul is naar binnen gegaan, het heeft ook geen zin met 2 te zitten koekeloeren. Displays ingesteld op nachtbeeld. Verlichting rood. Moet steeds ruitenwissers gebruiken, binnenkant moet ook droog worden gemaakt met wisser. Hadden misschien toch beter de voor- en zijramen erin kunnen zetten.
00:15 - Juul neemt de wacht over. Ik installeer een straalkacheltje om de ramen vochtvrij te houden.
Service accu’s worden niet meer bijgeladen (4 uur grens van dynamo) maar kachel neemt heel veel stroom af. Even het contact afzetten om de dynamo weer te triggeren.
Helaas, vergeten dat dan ook de autopilot uitvalt. In het donker merk je pas laat dat het schip vervolgens een cirkel van 360 graden draait. Hebben het op kunnen vangen en autopilot weer aangezet. Trigger actie had trouwens wel succes, accu’s worden weer geladen. Moet echter wel een apart schakelaartje installeren om ALLEEN de dynamo te resetten en niet heel de rest ook!
02:00 - ik word wakker van marifoon. Juul zit er prima bij en wil nog wel een uurtje.
03:00 - Herman neemt wacht over. Komt vervolgens tot de ontdekking dat het nog maar een uurtje naar Erikoussa is en we daar dus in het pikdonker aankomen. Snelheid drastisch verlaagt om bij het eerste licht te kunnen ankeren.
04:00 - "Het daghet in den oosten, het lichtet overal" . Een heel dunne maansikkel verschijnt bloedrood boven de horizon, daarboven glanst heel helder Venus, de morgenster.
04:15 - Ik vaar aan de westkant om het eiland heen, zie alleen het profiel tegen de heldere ochtendhemel.
Helaas, vergeten dat dan ook de autopilot uitvalt. In het donker merk je pas laat dat het schip vervolgens een cirkel van 360 graden draait. Hebben het op kunnen vangen en autopilot weer aangezet. Trigger actie had trouwens wel succes, accu’s worden weer geladen. Moet echter wel een apart schakelaartje installeren om ALLEEN de dynamo te resetten en niet heel de rest ook!
02:00 - ik word wakker van marifoon. Juul zit er prima bij en wil nog wel een uurtje.
03:00 - Herman neemt wacht over. Komt vervolgens tot de ontdekking dat het nog maar een uurtje naar Erikoussa is en we daar dus in het pikdonker aankomen. Snelheid drastisch verlaagt om bij het eerste licht te kunnen ankeren.
04:00 - "Het daghet in den oosten, het lichtet overal" . Een heel dunne maansikkel verschijnt bloedrood boven de horizon, daarboven glanst heel helder Venus, de morgenster.
04:15 - Ik vaar aan de westkant om het eiland heen, zie alleen het profiel tegen de heldere ochtendhemel.
 |
| Dit eiland is voor veel schepen begin- of eindpunt van de oversteek naar Italië |
04:30 Samen zien we steeds meer van de baai aan de zuidzijde. Varen zo rustig mogelijk tussen een paar geankerde schepen door om dicht aan het strand het anker te laten vallen. 15 meter ketting op een waterdiepte van nog geen 4 meter.
04:50 - Keertje trekken en we liggen vast, motor uit, instrumenten afdekken en we gaan naar bed. Buiten is alles druipend nat, binnen is het warm.
04:50 - Keertje trekken en we liggen vast, motor uit, instrumenten afdekken en we gaan naar bed. Buiten is alles druipend nat, binnen is het warm.
We hebben 155 nMile (288 km) in 22 uur gevaren.
En dit is dan het einde van ons Kroatisch avontuur.
CONCLUSIE:
Bij de voorbereiding van onze Kroatië reis zijn we talloze malen gewaarschuwd voor allerhande schurkenpraktijken zoals het excessief veel geld eisen voor boeien of ankerplaatsen met intimidatie en zelfs geweld.
Wij hebben daar niets van gemerkt!
Net als in Turkije en sommige plaatsen in Griekenland is het de gewoonte, wanneer je de boei of steiger van een restaurant gebruikt, dat je daar gaat eten en dat lijkt me logisch. In natuurparken en beschermde gebieden wordt je inderdaad liggeld in rekening gebracht, maar dat is net zo hoog als voor diegene die per auto arriveren en je mag daarvoor vaak meerdere dagen blijven liggen.
Dat betekent niet dat Kroatië een goedkoop land is! In vergelijking met Griekenland is het extreem duur en dat wordt vnl. veroorzaakt door het eten in de restaurants waar je aan de steiger of boei ligt.
En nee, dat zijn geen opgeklopte prijzen voor de bootjesmensen, de bezoekers die per auto komen betalen net zoveel. Daarnaast betaal je ook extra voor additionele zaken zoals water en elektra. Zeker water is niet echt goedkoop, maar wat wil je, het wordt per tanker naar de meeste eilanden gebracht.
De havens zijn wel duur maar als je dat goed plant kun je er veel van vermijden. Als je persé elke avond aan de wal wilt, dan heb je geen keus. Dan zul je elke avond een restaurantsteiger of een haven moeten opzoeken. Wij hebben één keer in de haven van Makarska gelegen en dat kostte ons € 53 voor 1 nacht. Echter, vorig jaar hebben we 1 nacht in de Marina van Vathi op Meganisi gelegen en dat kostte ons ook €50.
Hieronder wederom het kostenoverzicht:
NB1: deze kosten gelden voor "Vaarttuig" met een lengte van 12,3 meterDubrovnik: totale kosten schip en bemanning € 160,20
- inklaren voor 2 weken
Park Mljet: totale kosten schip en bemanning € 50,20
- liggeld voor 7 nachten + toegang park + excursie
Overige nachten vrij en kosteloos geankerd of aan restaurant steigers waar je dan moet eten.
TOTALE KOSTEN SCHIP EN BEMANNING, 7x ANKEREN, 9x aan steigers/boeien, €263,15
Overige kosten:
TANKEN: we hebben niet in Montenegro getankt
INTERNET: mijn eigen T-Mobile abonnement
UIT ETEN: gemiddeld € 56,50/maaltijd voor 2 pers.
Varieerde voor ons twee tussen € 35 en €95 en omvatte meestal, 2 hoofdgerechten, fles water, halve liter wijn en/of bier. Over het algemeen was de kwaliteit van het voedsel maar middelmatig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten