op weg naar Cleopatra Marina

op weg naar Paleros, Levkas op de achtergrond

De vorige blog eindigde met onze aankomst in Paleros waar we op zaterdag 17 september een plaatsje aan de kade wisten te bemachtigen. Over Griekse havens en plaatsen aan kades heb ik al eens eerder iets gezegd, maar voor de duidelijkheid in de rest van het verhaal, herhaal ik dat hier nog maar eens.

zicht over de baai van Paleros (na een bui)

Alle Griekse havens (de niet-commerciële dan) zijn in principe vrij. Iedereen heeft evenveel recht op een plekje aan de kade, niemand kan "privileges" claimen. Daar is eigenlijk maar een uitzondering op en dat zijn de vissers en de daytrippers. Deze hebben een commercieel belang bij een eigen plek aan de kade en die wordt dan ook gerespecteerd. Over het algemeen hebben die dan ook een eigen hoek (de beste!) in de haven, maar de rest is open voor recreatie.

Peter neemt de Johnson mee
na 11 jaar trouwe dienst

Maar er zijn natuurlijk altijd slimmeriken. Zeker als een plaats dicht bij de vissers ligt wil zo'n slimmerik dan wel eens een eigen mooring in het water leggen en daar een rode boei aan bevestigen. Zoiets van: wegblijven, deze plek is gereserveerd.
En je raadt het al, de plek waar wij die zaterdagmorgen inschoven had een rode boei, prachtig rood, het prijskaartje hing er bij wijze van spreken nog aan. De eigenaar van de boei hoopt dat nieuwelingen in de haven zich hierdoor laten afbluffen en wegblijven, maar wij kennen de regels van het spel en schoven de boei dus opzij en zijn gewoon gaan liggen.
Laat in de middag kwam de RIB terug die daar die ochtend was vertrokken en het eerste wat de (Griekse) opvarenden deden was in heftige verontwaardiging ontsteken. Allereerst werd er geroepen dat dit hun plek was: ik had toch zeker wel de rode boei gezien?? Mijn wedervraag over de prijs van de boei en waar ik die kon kopen want ik wilde ook wel een eigen plek, werd niet in dank aanvaard en vervolgens werd er met de Politie gedreigd. Ook daar raakte ik niet van onder de indruk, ik vond het zelfs een goed idee. Maar ik vroeg wel of ze dan het adres van de afdeling konden meenemen waar ik ook mijn eigen plek kon reserveren. Het eindigde ermee dat ze, nog steeds hevig verontwaardigd, hun boot even verderop tussen 2 schepen in ramden en de haven verlieten met de mededeling dat ik morgen maar beter vertrokken kon zijn.

af en toe chillen op het strand

Nooit meer iets van gehoord. En we hebben hier tot 7 oktober gelegen! Een paar dagen later kwam wel iemand de rode boei met de mooring ophalen en die werd gewoon 2 boten verder weer in het water gelegd. De brutalen hebben de halve wereld!
In gesprekken met dorpsbewoners bleek dat zij zich ook vreselijk ergeren aan deze praktijken. Het komt er nl. op neer dat men (vaak Grieken) een bootje aan de kade leggen en dat vervolgens maar een paar dagen per jaar gebruiken en zelfs als ze weg gaan moet die plek leeg blijven. De dorpelingen zien veel liever dat die plaatsen door recreanten gebruikt worden want bemande boten zijn consumenten en dat zien de lokale bakkers, slagers, kroegen en restaurants het liefst.

met Rits meten aan de zonnepanelen

Helaas leverde onze aankomst in Paleros ook direct het eerste probleem op. De trouwe volger weet dat wij aan het begin van het seizoen, in dit zelfde Paleros, 4 flexibele zonnepanelen op het schip hebben gemonteerd. Tot onze grote voldoening mag ik wel zeggen. De hele zomer hebben deze panelen, met een gezamenlijke opbrengst van 400 Watt, ons trouw geholpen. Eigenlijk hebben we de generator nauwelijks gebruikt. Alleen wanneer we moesten koken of de slaapkamers moesten koelen was het nodig de generator te starten.
En ineens was dat afgelopen. Ik merkte het 's morgens toen bleek dat er onvoldoende vermogen in de accu's zat om thee te zetten. Bij controle van het bovendek bleek dat van de 4 panelen er nog slechts 2 stroom leverden! Dat was flink balen!!
Ik heb direct contact opgenomen met de leverancier die ons vroeg een paar metingen uit te voeren en die te documenteren met foto's en dat hebben we gedaan. Eerst de betreffende panelen uit de kit gesneden en vervolgens op tafel doorgemeten. En wat bleek? Wanneer de panelen plat liggen is de spanning 0 Volt, maar zodra je ze (naar binnen) buigt staat er ineens de kortsluitspanning van 18 volt op. Een duidelijk geval van verbroken contacten in het paneel dus.

conclusie: rijp voor de prullenbak

Gelukkig was de leverancier het daarmee eens en bood aan om vervangende panelen te sturen. Maar dan zit je toch met een dilemma; wil ik doorgaan met deze flexibele panelen of heb ik toch liever de klassieke harde panelen?? Helaas is de garantieverplichting van de leverancier beperkt tot het repareren of vervangen van kapotte panelen en is geld terug geen optie. Overstappen op andere panelen of een andere leverancier zou dus een behoorlijke kapitaal-vernietiging betekenen en daar hebben wij geen zin in. We hebben echter wel bedongen dat de nieuwe panelen pas in april 2017 geleverd gaan worden, dat is beter voor onze nieuwe garantieperiode! Het ziet er bovendien naar uit dat we in april een nieuw type paneel krijgen en daar zijn we alleen maar blij mee. Blijkbaar waren wij niet de enige met problemen.
Al met al hebben we dus wel gemengde gevoelens bij onze ervaring met dit soort panelen van de nieuwe generatie. Wanneer ze werken zijn ze perfect (zeer goed oppervlakte rendement, licht, buigbaar, beloopbaar) maar een uitval van 50% na 6 maanden in bedrijf is wel erg veel. Daar staat tegenover dat ik zeer te spreken ben over de reactie en follow-up door de leverancier. Niks geen gedraai, direct erkennen van het probleem en het aanbieden van vervangende panelen. Let wel: we hebben het hier over een leverancier in China!, ik heb de panelen rechtstreeks van de fabrikant (Lensun) gekocht.
Ik ben zelfs zover gegaan dat ik nog 2 extra panelen heb bijbesteld. Ik heb ze echter wel beloofd dat ik bij uitval net zolang om nieuwe panelen vraag tot ik 6 werkende overhoud!!

dreigende luchten boven Paleros

Het is rustig in Paleros nu het seizoen ten einde loopt en we liggen hier veilig voor alle regen en onweersbuien die we deze week over ons heen gekregen hebben. De overgang is nu definitief: het hete zomerweer heeft plaats moeten maken voor het koelere najaarsweer. Overdag is het nog steeds heerlijk warm met temperaturen rond 27 graden, maar 's avonds moet je nu toch wel een vestje aandoen.
Intussen zijn we rustig begonnen met de winterklussen want het schiet op. Over ruim 2 weken, op 10 oktober, gaan we alweer uit het water! Alle klussen die we nu kunnen doen hoeven we niet meer te doen wanneer we uit het water zijn want daarvoor hebben we maar 4 dagen: op 15 oktober vliegen we weer naar huis!!

kitten aan het voordek

En de belangrijkste klus daarbij is het opnieuw kitten van het teakdek. Ik heb natuurlijk al behoorlijke lappen gedaan, maar het lijkt wel alsof de slechte plekken sneller ontstaan dan ik ze kan wegwerken. Mijn doel is nu het hele voordek opnieuw te hebben gedaan voor we de winterstalling in gaan. In de gangboorden doe ik alleen maar spot-reparaties, d.w.z. ik vervang niet de hele naad (ca 6 meter lang) maar ik snij er een stuk van ca 1 meter uit en kit dat opnieuw. Ziet er niet mooi uit, maar het voorkomt dat ik dadelijk met een lekkend dek zit.

en kitten aan het gangboord

Bergwandeling: voor dag en dauw op pad

In die laatste week, vanaf 3 oktober,  stond een afsluitende tocht in de planning. Lekker rustig van eiland naar eiland voordat we op maandag 10 oktober in Preveza moeten zijn. Maar helaas, de weersvoorspelling gooide roet in het eten.

Bergwandeling, moeilijke
paadjes

Vanaf die maandag werd alleen nog maar slecht weer voorspeld. Af en toe een onweersbui, maar vooral heel veel wind. Dinsdag, woensdag, donderdag 20 knopen continu met uitschieters naar 35 knopen. Vrijdag even rust, maar in het weekend zou het weer gewoon verder gaan. Heel vervelend want wij moeten nog 3 uur varen voordat we in Preveza zijn. En met de voorspelde wind staan er dan golven van 1 meter en meer tussen Levkas en Preveza. We hebben even overwogen die maandag al te varen, maar aan de kade van Preveza lig je veel minder beschermd dan hier in Paleros.
Ook nu weer bleken we slachtoffer van te pessimistische voorspellingen. We zijn niet gaan varen omdat er knallende buien en 35 knopen wind worden voorspeld en uiteindelijk krijgen we een buitje van 2 uur en af en toe een vlaag van 20 knopen maximaal. De "White Whale" die eigenlijk altijd alleen op spudpalen ligt had voor de zekerheid maar een anker uitgebracht en Toni, onze Bulgaarse buurman, had zelfs 2 ankers aan de boeg. Ook wij hadden extra lijnen met dempers aangebracht, na de Egeïsche Zee verrassen ze ons niet meer!! Maar het liep dus allemaal met een sisser af.

Bergwandeling: overal schapen

Uiteindelijk zijn we pas op vrijdag 7 oktober uit Paleros vertrokken. Aangezien de weerberichten bezig bleven grote hoeveelheden wind, dus golven, te voorspellen, is Juliette op de White Whale achtergebleven en hebben Rits en Herman "Vaarttuig" naar Preveza gevaren.
Wederom loos alarm, de zee na de brug van Levkas was zo mak als een lammetje. Dat stuk wel gebruikt om de motor weer eens schoon te stoken en met 2000 toeren en 8 knopen op de teller zijn we naar Preveza geracet. Daar aangekomen stonden de dames al op de kade om de lijnen aan te pakken. Dat ging overigens niet helemaal vlekkeloos omdat mijn onervarenheid met de nieuwe afstandsbediening voor het anker erin resulteerde dat ik het ophaalde als het moest zakken en liet zakken als ik het moest ophalen. Maar na 2 pogingen zijn we ook hier weer geslaagd.

Die middag hebben we nog een gezellige afscheidslunch gehouden maar daarna was het weer over met het rustige weer. Tijdens de lunch begon het al te regenen, maar we zijn gelukkig nog wel droog thuis gekomen. Eenmaal aan boord begon het gigantisch te hozen en kregen we toch wat meer van het voorspelde slechte weer, we lagen in ieder geval behoorlijk te rollen en te bokken aan de kade. Ook zaterdag was bar slecht maar gelukkig was de zondag droog en konden we nog de stad in.


Maandag 10 oktober begon wederom heel slecht. De wind viel mee maar wederom enorme plensbuien. We werden er wakker van rond 06:00 en het bleef doorgaan tot 11:00 uur. Daarna konden we nog snel even wat laatste boodschappen doen en de extra lijnen verwijderen. Terwijl ik bezig was de walstroom binnen te halen rond 13:00 werden we al opgeroepen ons te melden bij de Marina, dus snel de lijnen losgemaakt en overgestoken. Gelukkig was het droog toen we aanlegden bij de lift van de Cleopatra Marina.

Om een idee te geven van de omvang van marina's in Aktio, de streek waarin ook het vliegveld van Preveza ligt:

zicht op de 3 marina's vanuit de stad Preveza

Cleopatra is weliswaar de grootste, maar is slechts een van de drie Marina's die hier pal tegen elkaar zijn aangebouwd. Cleopatra biedt ruimte aan 1100 jachten, de overigen 600 resp. 500. jachten. Bij elkaar staan hier dus 2200 jachten hutje-mutje bij elkaar. Gezien vanuit de kade van Preveza is het dan ook een woud van masten dat zich daar uitstrekt.

in de rij voor de lift

En zoveel schepen levert dus ook een enorme hoop ervaring op. Een schip opslaan is daar lopende band werk en gebeurt verschrikkelijk professioneel. We werden opgevangen en als derde schip langs de wal gelegd. Vanaf dat moment gaat de motor uit en wij gingen van boord. Zodra het eerste schip opgetakeld is en op de spuitplaats ligt wordt het tweede schip in het liftdok getrokken en wij een plaats naar voren gehaald terwijl achter ons het volgende schip alweer vast maakt.

in de slings op de afspuitplaats
in 8 minuten schoon!

Zodra het eerste schip is afgespoten wordt dat op een hydraulische trailer gelegd en afgevoerd door een tractor. De lift neemt vervolgens het tweede schip in de slings en het spel herhaalt zich. Op deze manier doet een enkele lift (50 ton) 20 schepen per dag! Oftewel minder dan een half uur per schip! Als het schip eenmaal schoongespoten op de trailer staat is het nog een hele wandeling naar de plaats waar het wordt opgeslagen.

na 20 minuten op de trailer!

Wij liepen achter de trailer aan maar waren die al snel kwijt, die mannen rauzen ermee alsof het een caravan is! Toen wij dan ook op de plek aankwamen stond het schip al op z'n plaats en was de walcrew bezig houten blokken onder de kielbalk te plaatsen. Daarna werden er stalen stutten onder het vlak geplaatst en de trailer weggetrokken.

op weg naar onze plek

We keken overigens wel vreemd: overal om ons heen staan de schepen in stalen wiegen waarbij de stutten onderling verbonden zijn met stalen balken en de stempels met voorgespannen kettingen tegen de romp worden gedrukt. Niet bij ons dus waar de 6 stutten vrij onder de romp staan. En aangezien dit aardbevingsgebied is, maakten wij ons toch zorgen over de stabiliteit van het geheel.

en zorgvuldig stellen

Na 2 dagen heb ik er de supervisor op aangesproken die me uitlegde dat ze dit altijd doen bij motorboten aangezien die gestut worden op het vlak dat slechts een geringe hoek maakt met de horizontaal. Zeilboten, met hun ronde romp worden vaak gestut onder een hoek tot wel 30-40 graden en moeten daarom aangespannen worden omdat in geval van een aardbeving de stutten zouden kunnen weg-glijden. Ik heb z'n verhaal aangehoord (en begrepen) maar vervolgens gevraagd om de steunen aan de boeg toch te voorzien van een dwarsverbinding voor ieders gemoedsrust. En dat hebben ze vervolgens ook gedaan.

uitzicht over de buren

De 5 dagen die we vervolgens hadden alvorens weer naar huis te vliegen hebben we relaxed ingevuld. Er is weliswaar een lange lijst van dingen die gedaan moesten worden (van motoronderhoud via dektent en bimini afbreken tot stofzuigen en poetsen), maar we hadden tijd genoeg om dat ontspannen te doen.
De rest van de maandag maar ook dinsdag en woensdag hebben we voornamelijk binnen gewerkt maar dat was niet erg aangezien het die dagen nog veel geregend heeft. Donderdag en vrijdag waren goddank prachtige dagen waardoor tent en bimini lekker konden drogen.

Gewassen hoefde er niet meer te worden aangezien de regen alles had schoon gespoeld. Wanneer het een uurtje regent na weken van droogte, levert dat een enorme zooi op. Al het vuil in de atmosfeer, maar ook het vuil op de dekken spoelt dan via de screens naar beneden en laat zwarte strepen achter. Maar als het zoals nu een week lang elke dag fors regent, is alles schoon. We hadden zelfs tijd genoeg om met Rits en Marian en Miep als afscheid uitgebreid te gaan eten in het restaurant van de Marina. Fantastisch malse tournedos! smolt op je tong!

de boot afsluiten in het ochtendgloren

En zo brak vrijdag 15 oktober aan. Om 06:00 uur liep de wekker af en hebben we de laatste voorbereidingen afgerond. De koffers waren al gepakt, het watersysteem leeggepompt en het dekzeil aangebracht. Ik heb de koffers naar beneden gesleurd via de steile ladder en Juliette heeft als laatste een bus insecticide leeg gespoten en de elektriciteit afgesloten. Nog even de laatste drukkers en spanbanden vastgemaakt en vervolgens de ladder verwijderd.

wachten voor een gesloten vliegveld

Stipt op tijd (07:15) stond Rits voor de boot en die heeft ons vervolgens naar het vliegveld gebracht.
Daar wederom Griekse toestanden: onze vlucht ging officieel om 09:40 en aangezien je toch wordt gevraagd 2 uur tevoren aanwezig te zijn, verwacht je toch dat je daar terecht kunt! Helaas, alles was nog hermetisch gesloten! Pas iets voor 08:00 uur kwam er iemand met een sleutel van een zijdeur waardoor het personeel, dat ook al stond te wachten, naar binnen kon.

eindelijk binnen

Na 5 minuten konden de wachtende passagiers (zo'n 100 man inmiddels) dan naar binnen om te gaan staan wachten voor de donkere balie. Het duurde nog zo'n 10 minuten alvorens de computers waren gestart, de etiketten in de printers geladen, de banden gingen lopen en wij als eersten werden ingecheckt.

Miep kan eindelijk inchecken

Waarschijnlijk wist de man met de sleutel al wat wij nog niet wisten en pas te horen kregen toen we de security al voorbij waren: de Transavia vlucht was met 3 kwartier vertraging van Schiphol vertrokken en dat halen ze op dit soort korte trajecten nooit meer in. Dus het was pas na 12:30 dat wij op Schiphol landen. Aan de bagageband hebben we afscheid genomen van Miep die ook met deze vlucht naar huis vloog en als een van de eerste haar koffer kreeg. Wij moesten nog zo'n 20 minuten wachten totdat uiteindelijk onze laatste tas, zo'n beetje als laatste van de band afkwam. Maar buiten stond gelukkig Maarten te wachten die ons, uiterst luxueus, linea recta naar huis bracht! Dank Maarten!

En zo is seizoen 2016 weer ten einde. Terugkijkend was het een prima seizoen: heel relaxed, geen zenuwslopende gebeurtenissen zoals vorig jaar in de Egeïsche zee, maar rustig varen, veel genieten, geen technische mankementen, gezellige mensen ontmoet en op bezoek gehad. Kortom een grote lange fijne vakantie.
We hebben dan ook besloten om in 2017 gewoon verder te gaan daar waar we in 2016 gebleven zijn. De Ionische Zee en haar eilanden is een heerlijke plek om te zijn en er zijn heel veel plekken die we nog niet gezien hebben.

Wij gaan verder in 2017, doen jullie ook weer mee??
Tot dan!

Groet, Herman en Juliette

PS: Voor de cijferaars onder de lezers volgt hieronder nog de vaarstatistiek van dit seizoen:

Aantal motoruren:             185,1 uur
Aantal generatoruren:       151   uur
Afgelegde afstand: 1024 nM  =  1896 km
Verbruikte liters diesel: 1384 liter (waarvan 227 liter door generator)

Over de generator uren: In 2015 hadden we 250 draaiuren van de generator. Dit jaar hadden we tot het moment dat de helft van de zonnepanelen ermee stopten 100 draaiuren. Extrapolerend zouden we met alle panelen op zo'n 120 uur zijn uitgekomen. Oftewel: het gebruik van de zonnepanelen scheelt 50% in draaiuren en 1 complete servicebeurt. Alleen door minder dieselverbruik en het besparen op filters en olie, zouden wij de zonnepanelen in 5 jaar terug verdienen! En met een verwachtte levensduur van 20 jaar is dat geen slechte investering!! (Maar halen ze de 20 jaar.........??????)