"Vaarttuig" avonturen: Rond de Peloponnesos, Deel 3

Zondag 10 juli 2016 - Plaka

Het traject tot de volgende grote stad in de vork tussen de derde vinger en de duim (Navplion) , hebben we in kleine stapjes afgelegd:

Op zondag 10 naar Plaka (Leonideon) (60 km)

Op maandag 11 juli t/m dinsdag 12 juli 2016 naar Tiros (14 km)

Op woensdag 13 juli 2016 naar Astrous (22 km)

aanloop naar Tiros

Allemaal leuke, kleine stadjes waar het nog niet massaal vergeven is van de toeristen. Allemaal prima havens (met dank aan de EU) maar waar helaas geen geld is om elektriciteit op de kade te krijgen. Het enige storende element zijn de flottieljes. Storend voor ons dan, het dorp kijkt er reikhalzend naar uit wanneer ineens zo'n 10 boten met 60 man het stadje bezetten. Eindelijk nering voor de mini-markets, cocktail bars en restaurants. Voor ons zijn het gewoon een verzameling onervaren Engelsen waarvoor je klaar moet staan met fenders wanneer ze hun boot inparkeren.
Alhoewel, ik moet zeggen: we hebben ook flottieljes gezien waarbij het prima georganiseerd was.

Bij elke haven zijn wel strandjes om te zwemmen. De stadjes zelf hebben meestal niets interessant te bieden, behalve dan dat op elke rots of kaap wel een oud vervallen kasteel staat van Byzantijnse of Venetiaanse oorsprong. Er is wat met keien gezeuld in de oudheid! Helaas is het zo dat wanneer je er twee gezien hebt, je de rest wel geloofd.

Qua varen werd het naarmate we noordelijker kwamen steeds beter. Het zwaarst hadden we het bij vertrek uit Monemvasia. Ondanks alle voorspellingen van het tegendeel stond er een stevige deining, een beetje warrige zee zelfs met golven van alle kanten. Juul heeft zelfs een primatour genomen en is even gaan liggen. Toen ze na 2 uur weer boven kwam was alles voorbij en de zee weer kalm.

Plaka was toch wel speciaal, heel even dachten we weer te vertrekken. We lagen nauwelijks in het haventje toen van de overzijde ineens keiharde muziek kwam. Op het daar liggende strandje had zich de jeugd verzamelt rond een strandtent en die moest vermaakt worden met strandvolleybal en keiharde muziek. Fransen die er lagen hebben losgemaakt en zijn vertrokken. Wij, samen met Cosi, en Utopia zijn blijven liggen en zijn voor ons geduld beloond want rond 19:00 uur stopte de muziek. Het was de avond van de EK voetbal finale, vandaar waarschijnlijk!

visserskade met niet-aangesloten palen

Tiros was ook leuk, prachtige haven met een merkwaardige discrepantie. Er stond weer zo'n groot bord "met dank aan de EU" en een prachtige kade vol met elektriciteit- en waterpalen. Alleen: de kade met palen was volledig bezet door vissers en de gebruikelijke aantallen geparkeerde RIB's en andere opblaasboten. De kade voor de jachtpassanten had geen palen! En als je nog verder keek: er staan dan wel palen op de visserskade, maar geen ervan is aangesloten. Toen ik de havenbeheerder daarover aansprak zei hij droevig dat de EU wel voor het opknappen van de haven betaalde maar dat ze zelf voor de aansluiting op elektriciteit en waterleiding moesten zorgen. De maatschappij vroeg daar € 100.000 voor en dat geld hadden ze niet....... Had dan die palen niet gezet, zou ik zeggen.

en een werkende paal in wording...

Maar vertelde de beheerder trots, morgen worden er waterpalen aan de passantenkade geplaatst, want daar was wel een aansluiting. Ja, ja, dachten wij, manana, het zal wel.
Maar verdomd. om 07:00 werden we wakker van een drilboor en daar waren zomaar 2 man bezig een paal te monteren en slangen aan te sluiten. En 's middags om 3 uur hadden we de enige werkende waterpaal in de hele haven voor de deur! Elektriciteit zou wat langer duren volgens de beheerder.
Met een dergelijke luxe voor de deur zijn we nog een dagje extra in Tiros blijven liggen alvorens naar Astrous te vertrekken.

Donderdag 14 juli t/m zondag 17 juli 2016 - Navplion (18,5 km)

De tocht vanuit Astrous naar Navplion was voorspoedig en daar vonden we tot onze grote vreugde een vrije plaats aan de commerciële kade waar we langszij konden liggen. We zijn hier naartoe gegaan omdat voor dit weekend wat meer wind is voorspeld en dit leek ons een prima plek om die te doorstaan.

het cruiseschip waar wij voor moesten wijken.
Wij lagen aan de kade rechts, niet eens op de foto.

Alleen: de vreugde was niet voor lang. Wij zijn die middag inkopen gaan doen, hebben wat op een terrasje gezeten en waren redelijk laat weer terug op de boot. Rond 20:30 uur heb ik bij "Il Porto" een pizza en een burger gehaald (Best burger in the world.......) en we zaten te eten toen ineens een auto van de Port Police voor de boot stopte. Of we maar wilden verkassen, er kwam morgenvroeg een groot cruiseschip aan deze kade liggen. Nou is de kade 300 meter lang en alleen de eerste 30 meter was bezet, dus ik vroeg hoe lang dat schip dan wel niet mocht zijn. Doet er niet toe, was het korte antwoord, ophoepelen. Ja, een autoriteit (is iemand met pet en pistool) tegenspreken is "not done"in Griekenland.

Het fort aan de ingang van de haven van Navplion

Dus in het donker hebben de we de lijnen losgemaakt en zijn de haven ingevaren. Gelukkig was er iemand in de daar al liggende rij zo vriendelijk om met een lampje te zwaaien en ons daarmee op een lege plaats te wijzen. We mikken zo goed mogelijk op het licht, schatten de afstand tot de kade, laten het anker vallen en schuiven achteruit richting het gat. En jawel, 10 meter voor de kade is de ketting op. En muurvast, ik dacht nog even die laatste meters gewoon door te trekken maar er was geen beweging in te krijgen. Dus de hele operatie overnieuw en opnieuw bleek dat afstanden schatten in het donker moeilijker is dan je denkt! Want nu was het 5 meter voor de kade toen onze 60 meter ketting op was maar dit keer kon ik wel met veel motorgeweld die extra meters erbij krijgen. Met de motor in vol achteruit zijn de lijnen belegd en toen ik eindelijk gas terugnam stonden de lijnen strak als pianosnaren. Fijn te weten dat het anker goed vast zit want het kan hier goed pal op de boeg waaien en als je anker niet vast zit zit je zo met het hek op de kade.

Als enigen in de hop-on hop-off bus

Die voorspelling is ook redelijk uitgekomen. Het begon die nacht toen we rond 02:30 wakker werden van een luide bons tegen de boot. Na een windstil begin van de nacht was ineens die beruchte NW wind opgestoken, schuin op de BB boeg, en het anker van de buurman was als eerste gezakt voor deze test. Zijn anker sleepte dus ( had ik hem al voor gewaarschuwd) en nu lag zijn boeg tegen de onze. Gelukkig hield ons anker het ook met 2 trekkende schepen en dat gaf hem de tijd om een extra zijlijn naar de kant te leggen en zijn ketting een paar meter in te halen tot het gelukkig goed vast zat en de boot weer recht trok. Na een half uurtje kon iedereen weer naar bed.

uitzicht vanaf het Palamidi kasteel

De volgende ochtend (vrijdag) was het weer windstil en gingen we wat graag van boord vanwege de hitte. We hebben om 09:00 een ritje met de hop-on hop-off bus geboekt en hebben het enorme Palamidi kasteel hoog op de berg boven Navplio bezocht. Weer zo'n Venetiaanse creatie die alleen hopeloos verouderd was bij de oplevering omdat er intussen kanonnen waren ontwikkeld die het vanaf zee makkelijk konden bereiken.

ook hier weer aan de veren en de dempers

Toen we om 12:00 uur terugkwamen stond er een ZW wind en wilden we weer van boord omdat het schip constant ligt te rollen en niet zo'n beetje ook!
Extra lijnen en dempers werken niet, dus we zijn de prachtige oude stad ingegaan met zijn gezellige pleintjes en kronkelstraatjes. Overdag is daar weinig te doen (je moet je realiseren dat tussen 14:00 en 16:00 uur alle zaken gesloten zijn. De horeca blijft open), maar 's avonds, zodra de zon onder is komt iedereen naar buiten en zitten alle terrassen propvol. Kinderen rennen rond met hun stepjes en fietsjes, ballonnen en zeepbelblaas verkopers lopen rond, er is overal muziek (vaak heel beschaafd) en iedereen is vrolijk. Heel erg gezellig!

Volop Vrijheidsstrijders

maar in deze cel vond hij zijn einde....

Met Blauwvoet naar het strand

We hebben ook zaterdag en zondag doorgebracht in Navplion, samen met Blauwvoet en Catouse en hebben samen met hen diverse malen de oude stad bezocht om daar te eten dan wel een terrasje of een strandje te bezoeken.

en op de fiets door de oude Stad

Zondag kwam ineens een scootertje naar de boot. De berijder stelde zich in onvervalst Schevenings voor als Ton, een vriend van Rits en Marian (van de "White Whale") die al jaren in de buurt van Navplion woont en door Rits was getipt dat wij hier in de haven lagen. Heel gezellig geborreld en kennis gemaakt en Ton vertrok weer met de belofte nog contact op te nemen een dezer dagen.

Maandag 18 juli t/m woensdag 20 juli 2016 - Vivari (18,5 km)

Baai van Vivari

Met alle wind-waarschuwingen weer op groen zijn wij op maandag vertrokken voor de tocht langs de duim. Met enig geweld ons anker moeten los wrikken want dat zat nog steeds muurvast. Onze eerste stop was in de baai van Vivari. Mooie, rustige tocht via de smalle doorvaart bij het eiland Tolo. De baai van Vivari is volledig door land omsloten en bied dus erg goede bescherming. Eindelijk voor anker, na al die dagen aan die hete betonnen kade was het een opluchting eindelijk weer te kunnen zwemmen. Blauwvoet arriveerde vrij snel na ons en nodigde ons uit om die middag te komen borrelen om Marco's 65e verjaardag te vieren. Maar natuurlijk!
Maar dat was niet genoeg voor Marco. Tijdens de borrel was er een Nederlandse boot bijgekomen met 6 Nederlandse dames en toen deze 's avonds terugkeerde van het diner aan de wal is het hem gelukt deze dames aan boord te krijgen (wij waren inmiddels vertrokken) en 's nachts om 23:00 uur keihard het "lang zal ze leven" voor hem te laten zingen. Hoe ouder, hoe gekker zullen we maar zeggen. Tot Mary's opluchting vertrokken de dames rond 00:30 naar de eigen boot en keerde de rust in de baai terug!

klaar om te kitten!!

Dinsdag was een bewolkte dag en ideaal voor wat onderhoudswerk aan het teakdek. En dat betekende dat ik om 07:00 al over het voordek kroop om oude repen kit uit te snijden, daarna de voegen uit te krabben, te schuren en te cleanen om daarna af te plakken en te primeren.

Rond 19:30 was de zon eindelijk ver genoeg gezakt om te kunnen gaan kitten. Dat gaat op zich vrij snel en makkelijk, en na elke voeg moet dan de kit worden nagedrukt en afgestoken. Maar dan volgt het moeilijkste: het verwijderen van de afplaktape.

Je leert elke keer wat. Dit keer dat je niet te lang mag wachten tussen het afstrijken van de kit en het verwijderen van de tape. Ik heb dus eerst het volledige oppervlak ingekit (lag er prachtig bij) en ben vervolgens de tape gaan verwijderen. Helaas, te laat! De kit in de eerste voegen was al dermate verhard dat ik repen meetrok. Toen ik klaar was met het verwijderen van de tape, zag het dek er niet uit. En het enige dat je kunt doen is het zo laten. Over 7 dagen is het volledig uitgehard en kan het geschuurd worden, daarna kun je pas denken aan reparaties.

Op woensdag kregen we bericht van Ton en Rits dat zij naar Vivari kwamen. Wij zijn naar de kant geroeid (motortje weigert weer eens) en hebben gezellig met zessen (Rits, Marian, Ton en Els) geluncht in een strandpaviljoen iets verderop aan de kust. Natuurlijk had niemand er aan gedacht een fototoestel mee te nemen! Heel gezellig om Rits en Marian weer eens te zien. Rond 17:00 waren we weer terug in Vivari en konden ons voorbereiden op de tocht van morgen.

Donderdag 21 juli 2016 - Koiladhia (23,5 km)

Beetje een vergissing. Grote maar vooral winderige baai. Deed een beetje industrieel aan. Grote kade met een vrachtschip, veel grote vissersschepen. Toen we aankwamen hadden we de ruimte maar natuurlijk moest dat Nederlandse flottielje pal om ons heen komen liggen. Zoveel ruimte en dan zo dicht op elkaar! 's Middags waaide het 24 knopen maar geen problemen met het anker.

wat je al niet opvist met je anker.

Waarom niet bleek de volgende ochtend. Toen we het anker ophaalden hing er een merkwaardige staalconstructie aan. Waarschijnlijk een of ander bouwsel van een vissersschip dat hier over boord is gezet. Met enige moeite konden we het uit onze ketting bevrijden en hebben het weer laten zinken voor de volgende sukkelaar. We hebben nog even aan de beroepskade gelegen om water te tanken en brood te kopen. Naderhand bleek dat het water niet te drinken was vanwege de gore smaak. Zelfs ons geavanceerd filtersysteem kreeg die smaak er niet uit.

Vrijdag 22 juli 2016 - Porto Heli (23,2 km)

Vandaag zou de grote dag worden! 's Morgens de vlag opnieuw strak aan de vlaggenstok gebonden en helemaal uitgerold zodat hij fier in de wind wappert. We gaan op bezoek bij Willem-Alexander en Maxima! Nou ja, we gaan langs hun Griekse optrekje varen. We hebben geen idee waar het is en hoe het eruit ziet maar we denken het wel te zullen herkennen.

We hadden er even niet op gerekend dat dit stuk kust erg populair is bij de groten der aarde. Poetin heeft hier zijn optrekje en ook Sean Connery schijnt hier een zomerhuisje te hebben. Dus het staat vol met prachtige villa's en overal privé haventjes en strandjes, de een nog mooier dan de andere. We hebben ze allemaal gefotografeerd en naderhand vergeleken met foto's die Maarten ons had toegestuurd en we kunnen veilig concluderen dat we het Koninklijk Buiten volledig gemist hebben!

Direct na Koiladhia buigt de kust wat terug en daar zijn wij rechtuit gegaan. En net in die bocht schijnt hun villa te staan! Pech gehad!

invaart Porto Heli

Porto Heli is opnieuw zo'n enorme baai waar veel schipverlaters hun drijvend eigendom inpakken en voor weken of maanden onbeheerd achterlaten. Je moet maar durven! Maar verder is het ook een populair punt bij flottieljes. Dus de baai, zeker vlak voor de kades, ligt propvol schepen. Wij hebben een rustige plaats achteraf gezocht zonder al te veel lawaai en waar we rustig en veilig kunnen zwemmen. 's Avonds het motortje geprobeerd en verdomd, dit keer slaat hij aan! Dus wij zijn 's avonds naar de haven gemotord en hebben het plaatsje bekeken, een biertje gedronken en nog een keer gekeken. Tegen etenstijd zijn we met de Zodiac naar een steiger gevaren vlakbij de boot, want volgens Tripadvisor lag daar het beste restaurant van Porto Heli. Maar wat zaten zij er naast! Het bleek een prima restaurant maar lag niet op de plek waar zij het aangaven. We moesten nog 1,2 km terug naar de stad lopen voordat wij "Pepper and Salt" vonden. Goed voor onze beweging en eetlust zullen we maar zeggen. Het restaurant was inderdaad heel goed. We hebben de eigenaar gevraagd ons te verrassen met Mezze naar eigen recept en het resultaat was zeer goed. Nog steeds Grieks, maar zeer verfijnd. En aan het eind reken je dan €30 af, inclusief wijn en fooi!

Na de maaltijd weer teruggelopen naar de Zodiac met de vraag"doet ie het of doet ie het niet?" En hij deed het dus ik hoefde niet terug te roeien!

Zaterdag 23 juli 2016 t/m maandag 25 juli 2016 - Poros (56,1 km)

Eigenlijk hadden we het eiland Hydra nog op ons programma staan. Een erg populair eiland bij de Grieken zelf. Maar plotseling bereikten ons ernstige waarschuwingen van Cosi en Utopia dat vooral niet te doen. "Het is hier een compleet gekkenhuis" meldden die vanuit het haventje van Hydra. Utopia heeft al een kras opgelopen en je brengt zo'n beetje de hele dag door op de boeg van het schip om andere schepen af te weren met fenders en scheldpartijen.
Dus Hydra hebben we overgeslagen, voorlopig althans, en we zijn doorgevaren naar Poros. Ook zo'n populair oord waar je vroeg moet zijn om een plaatsje te bemachtigen. Dus om 08:00 ging het anker omhoog en voeren wij over een vlakke zee langs Hydra naar Poros.

Kanaal van Poros

Poros is een beetje thuiskomen. Bijna op de dag af zijn we vorig jaar hier ook aangekomen na die winderige en lange overtocht over de Egeïsche Zee. En het is nog steeds een plaatje die binnenkomst bij Poros door dat nauwe kanaal vol met charterschepen en Poros met zijn kleurige huizen tegen de berg. We zijn helemaal doorgevaren tot om de bocht waar de ligplaatsen voor de passanten beginnen. En jawel hoor: ze lagen er allemaal: Utopia, Cosi, Blauwhand en Catouse en ze stonden allemaal klaar op de kade om ons lijntje aan te nemen (we hadden geluk, er ging net een groot zeilschip weg). Het was een hartelijk weerzien daar aan de kade. Je bent niet constant bij elkaar en overloopt elkaar ook niet wanneer je in dezelfde haven ligt, maar het is goed te weten dat iedereen er is en in geval van nood kan helpen. Direct na aankomst meldde zich de dieseltruck en aangezien die een goede prijs bood (€ 1,05) hebben we toegehapt: 316 liter ging erin, wederom goed voor 5,8 liter/uur of 1 nautische mijl per liter, helemaal niet slecht want we varen soms best stevig door.

Hartelijk welkom door de hondjes van Lo

In Poros hebben we ook weer onze oude bekende Lo (Lodewijk) van de "Mistral" ontmoet. Lo hebben we leren kennen in Finike in 2013. En Lo is een veteraan in dat gebied want hij is/was de organisator van de "Vasco da Gama" rally die hij een keer of 4-5 georganiseerd heeft. Een tocht vanuit Finike door het Suez kanaal, door de Rode Zee helemaal naar India en Maleisië. De tocht zou heden ten dagen veel te gevaarlijk zijn en wordt dus niet meer gehouden, maar het waren toentertijd al hele avonturen.

Lang zal ze leven!

Lo brengt tegenwoordig zijn tijd door op zijn schip in de Griekse wateren in gezelschap van zijn 2 terriers. Hij heeft een moeilijk jaar achter de rug want de vele jaren op zee en in de zon eisten zijn tol. Hij had huidkanker bij zijn neus en voordat dat volledig verwijderd was, was hij zijn halve neus kwijt en had een groot gat in zijn gezicht. Maar plastische chirurgie doet wonderen en hij kan tegenwoordig weer voor de dag komen met zijn gerestaureerde neus en nog belangrijker: hij is weer schoon!

Wij hebben bij hem aan boord de 105e verjaardag van zijn moeder gevierd en nog een paar gezellige uurtjes doorgebracht.

de ferries vliegen af- en aan

Op maandag 25 juli hebben wij ons uitgestelde bezoek aan Hydra ingehaald. Om 09:00 uur namen we de snelle hydrofoil ferry van Poros naar Hydra en met een snelheid van 60 km/uur bracht die ons in een half uur naar het haventje van dat eiland.

Cosi en Utopia hadden niets te veel gezegd: met open mond hebben wij vanaf een terrasje naar het tumult in die kleine havenkom zitten kijken. Alles komt daar tegelijk binnen: hydrofoils, cruiseschepen, grote jachten, watertaxi's, catamarans en kleine jachten en allemaal loeren ze op die paar meter vrije kade. Een vertrekkend jacht krijgt niet de tijd zich fatsoenlijk los te maken want onmiddellijk zijn er 2 andere schepen die gehaast hun anker laten vallen en achteruit op het vrijgekomen gat afgaan, daarbij verwenst door de eigenaren van de naast het gat liggende schepen omdat die ankers natuurlijk over hun kettingen worden gegooid. En omdat er veel wind staat wil het ook nog al eens gebeuren dat ze het gat missen en de tierende eigenaren hun bolfenders moeten hanteren om het gevaar af te wenden.

Bingo, 2 ankers tegelijk!

Vertrekkende schepen hebben het helemaal moeilijk want 9 van de 10 hebben minstens één ketting over de hunne en hijsen dus een vreemd anker mee omhoog tot frustratie van henzelf en de eigenaar van het andere anker die nog aan de wal ligt. Tegen de tijd dat de kluwen ontward is en het vreemde anker weer wordt teruggegooid ligt dat schip dus los en moet maar afwachten of het anker weer pakt wanneer hij de ketting binnenhaalt. Er is een categorie schippers die het nog bonter maakt. Deze laten voor de volle kade hun anker vallen en koersen dan achteruit op de daar reeds liggende schepen. Vervolgens gooien ze hun lijnen naar de verblufte schippers aan de kade met de bedoeling een tweede rij voor de kade te vormen. Er zijn schippers die die lijnen direct weer terug gooien onder het uiten van luide verwensingen, maar er zijn ook minder ervaren schippers (vaak huurders) die verbluft die lijnen aannemen en vastmaken.

geen auto's wel ezels

Wat waren wij blij deze haven niet te hebben aangedaan! Na dit spectakel te hebben bekeken hebben we eerst het Hydra Museum bezocht. Het kleine eiland heeft een rijke maritieme historie en had als belangrijkste export product het leveren van goed opgeleide zeelieden. Haar eigen vloot heeft door de hele historie een belangrijke rol gespeeld en is met name tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog van doorslaggevende betekenis geweest. Na dit leerzame bezoek hebben we een paar uur door de hogere delen van het stadje gezworven waar we ook een heerlijk lommerrijk terras vonden waar we uitgebreid en lekker geluncht hebben. Daarna was het weer tijd de haven en de ferry op te zoeken die ons in no-time weer terug bracht naar Poros.

En daarmee kwam dus een eind aan onze tocht rond de Peloponnesos. We moeten natuurlijk nog terug naar de Ionische Zee via het Corinth kanaal, maar dat is bekend terrein. Heb geen angst, ook daar zullen we uitgebreid verslag van doen!

Tot de volgende blog!!

Herman en Juliette

Zomaar wat impressies van Hydra: