op weg naar Cleopatra Marina

op weg naar Paleros, Levkas op de achtergrond

De vorige blog eindigde met onze aankomst in Paleros waar we op zaterdag 17 september een plaatsje aan de kade wisten te bemachtigen. Over Griekse havens en plaatsen aan kades heb ik al eens eerder iets gezegd, maar voor de duidelijkheid in de rest van het verhaal, herhaal ik dat hier nog maar eens.

zicht over de baai van Paleros (na een bui)

Alle Griekse havens (de niet-commerciële dan) zijn in principe vrij. Iedereen heeft evenveel recht op een plekje aan de kade, niemand kan "privileges" claimen. Daar is eigenlijk maar een uitzondering op en dat zijn de vissers en de daytrippers. Deze hebben een commercieel belang bij een eigen plek aan de kade en die wordt dan ook gerespecteerd. Over het algemeen hebben die dan ook een eigen hoek (de beste!) in de haven, maar de rest is open voor recreatie.

Peter neemt de Johnson mee
na 11 jaar trouwe dienst

Maar er zijn natuurlijk altijd slimmeriken. Zeker als een plaats dicht bij de vissers ligt wil zo'n slimmerik dan wel eens een eigen mooring in het water leggen en daar een rode boei aan bevestigen. Zoiets van: wegblijven, deze plek is gereserveerd.
En je raadt het al, de plek waar wij die zaterdagmorgen inschoven had een rode boei, prachtig rood, het prijskaartje hing er bij wijze van spreken nog aan. De eigenaar van de boei hoopt dat nieuwelingen in de haven zich hierdoor laten afbluffen en wegblijven, maar wij kennen de regels van het spel en schoven de boei dus opzij en zijn gewoon gaan liggen.
Laat in de middag kwam de RIB terug die daar die ochtend was vertrokken en het eerste wat de (Griekse) opvarenden deden was in heftige verontwaardiging ontsteken. Allereerst werd er geroepen dat dit hun plek was: ik had toch zeker wel de rode boei gezien?? Mijn wedervraag over de prijs van de boei en waar ik die kon kopen want ik wilde ook wel een eigen plek, werd niet in dank aanvaard en vervolgens werd er met de Politie gedreigd. Ook daar raakte ik niet van onder de indruk, ik vond het zelfs een goed idee. Maar ik vroeg wel of ze dan het adres van de afdeling konden meenemen waar ik ook mijn eigen plek kon reserveren. Het eindigde ermee dat ze, nog steeds hevig verontwaardigd, hun boot even verderop tussen 2 schepen in ramden en de haven verlieten met de mededeling dat ik morgen maar beter vertrokken kon zijn.

af en toe chillen op het strand

Nooit meer iets van gehoord. En we hebben hier tot 7 oktober gelegen! Een paar dagen later kwam wel iemand de rode boei met de mooring ophalen en die werd gewoon 2 boten verder weer in het water gelegd. De brutalen hebben de halve wereld!
In gesprekken met dorpsbewoners bleek dat zij zich ook vreselijk ergeren aan deze praktijken. Het komt er nl. op neer dat men (vaak Grieken) een bootje aan de kade leggen en dat vervolgens maar een paar dagen per jaar gebruiken en zelfs als ze weg gaan moet die plek leeg blijven. De dorpelingen zien veel liever dat die plaatsen door recreanten gebruikt worden want bemande boten zijn consumenten en dat zien de lokale bakkers, slagers, kroegen en restaurants het liefst.

met Rits meten aan de zonnepanelen

Helaas leverde onze aankomst in Paleros ook direct het eerste probleem op. De trouwe volger weet dat wij aan het begin van het seizoen, in dit zelfde Paleros, 4 flexibele zonnepanelen op het schip hebben gemonteerd. Tot onze grote voldoening mag ik wel zeggen. De hele zomer hebben deze panelen, met een gezamenlijke opbrengst van 400 Watt, ons trouw geholpen. Eigenlijk hebben we de generator nauwelijks gebruikt. Alleen wanneer we moesten koken of de slaapkamers moesten koelen was het nodig de generator te starten.
En ineens was dat afgelopen. Ik merkte het 's morgens toen bleek dat er onvoldoende vermogen in de accu's zat om thee te zetten. Bij controle van het bovendek bleek dat van de 4 panelen er nog slechts 2 stroom leverden! Dat was flink balen!!
Ik heb direct contact opgenomen met de leverancier die ons vroeg een paar metingen uit te voeren en die te documenteren met foto's en dat hebben we gedaan. Eerst de betreffende panelen uit de kit gesneden en vervolgens op tafel doorgemeten. En wat bleek? Wanneer de panelen plat liggen is de spanning 0 Volt, maar zodra je ze (naar binnen) buigt staat er ineens de kortsluitspanning van 18 volt op. Een duidelijk geval van verbroken contacten in het paneel dus.

conclusie: rijp voor de prullenbak

Gelukkig was de leverancier het daarmee eens en bood aan om vervangende panelen te sturen. Maar dan zit je toch met een dilemma; wil ik doorgaan met deze flexibele panelen of heb ik toch liever de klassieke harde panelen?? Helaas is de garantieverplichting van de leverancier beperkt tot het repareren of vervangen van kapotte panelen en is geld terug geen optie. Overstappen op andere panelen of een andere leverancier zou dus een behoorlijke kapitaal-vernietiging betekenen en daar hebben wij geen zin in. We hebben echter wel bedongen dat de nieuwe panelen pas in april 2017 geleverd gaan worden, dat is beter voor onze nieuwe garantieperiode! Het ziet er bovendien naar uit dat we in april een nieuw type paneel krijgen en daar zijn we alleen maar blij mee. Blijkbaar waren wij niet de enige met problemen.
Al met al hebben we dus wel gemengde gevoelens bij onze ervaring met dit soort panelen van de nieuwe generatie. Wanneer ze werken zijn ze perfect (zeer goed oppervlakte rendement, licht, buigbaar, beloopbaar) maar een uitval van 50% na 6 maanden in bedrijf is wel erg veel. Daar staat tegenover dat ik zeer te spreken ben over de reactie en follow-up door de leverancier. Niks geen gedraai, direct erkennen van het probleem en het aanbieden van vervangende panelen. Let wel: we hebben het hier over een leverancier in China!, ik heb de panelen rechtstreeks van de fabrikant (Lensun) gekocht.
Ik ben zelfs zover gegaan dat ik nog 2 extra panelen heb bijbesteld. Ik heb ze echter wel beloofd dat ik bij uitval net zolang om nieuwe panelen vraag tot ik 6 werkende overhoud!!

dreigende luchten boven Paleros

Het is rustig in Paleros nu het seizoen ten einde loopt en we liggen hier veilig voor alle regen en onweersbuien die we deze week over ons heen gekregen hebben. De overgang is nu definitief: het hete zomerweer heeft plaats moeten maken voor het koelere najaarsweer. Overdag is het nog steeds heerlijk warm met temperaturen rond 27 graden, maar 's avonds moet je nu toch wel een vestje aandoen.
Intussen zijn we rustig begonnen met de winterklussen want het schiet op. Over ruim 2 weken, op 10 oktober, gaan we alweer uit het water! Alle klussen die we nu kunnen doen hoeven we niet meer te doen wanneer we uit het water zijn want daarvoor hebben we maar 4 dagen: op 15 oktober vliegen we weer naar huis!!

kitten aan het voordek

En de belangrijkste klus daarbij is het opnieuw kitten van het teakdek. Ik heb natuurlijk al behoorlijke lappen gedaan, maar het lijkt wel alsof de slechte plekken sneller ontstaan dan ik ze kan wegwerken. Mijn doel is nu het hele voordek opnieuw te hebben gedaan voor we de winterstalling in gaan. In de gangboorden doe ik alleen maar spot-reparaties, d.w.z. ik vervang niet de hele naad (ca 6 meter lang) maar ik snij er een stuk van ca 1 meter uit en kit dat opnieuw. Ziet er niet mooi uit, maar het voorkomt dat ik dadelijk met een lekkend dek zit.

en kitten aan het gangboord

Bergwandeling: voor dag en dauw op pad

In die laatste week, vanaf 3 oktober,  stond een afsluitende tocht in de planning. Lekker rustig van eiland naar eiland voordat we op maandag 10 oktober in Preveza moeten zijn. Maar helaas, de weersvoorspelling gooide roet in het eten.

Bergwandeling, moeilijke
paadjes

Vanaf die maandag werd alleen nog maar slecht weer voorspeld. Af en toe een onweersbui, maar vooral heel veel wind. Dinsdag, woensdag, donderdag 20 knopen continu met uitschieters naar 35 knopen. Vrijdag even rust, maar in het weekend zou het weer gewoon verder gaan. Heel vervelend want wij moeten nog 3 uur varen voordat we in Preveza zijn. En met de voorspelde wind staan er dan golven van 1 meter en meer tussen Levkas en Preveza. We hebben even overwogen die maandag al te varen, maar aan de kade van Preveza lig je veel minder beschermd dan hier in Paleros.
Ook nu weer bleken we slachtoffer van te pessimistische voorspellingen. We zijn niet gaan varen omdat er knallende buien en 35 knopen wind worden voorspeld en uiteindelijk krijgen we een buitje van 2 uur en af en toe een vlaag van 20 knopen maximaal. De "White Whale" die eigenlijk altijd alleen op spudpalen ligt had voor de zekerheid maar een anker uitgebracht en Toni, onze Bulgaarse buurman, had zelfs 2 ankers aan de boeg. Ook wij hadden extra lijnen met dempers aangebracht, na de Egeïsche Zee verrassen ze ons niet meer!! Maar het liep dus allemaal met een sisser af.

Bergwandeling: overal schapen

Uiteindelijk zijn we pas op vrijdag 7 oktober uit Paleros vertrokken. Aangezien de weerberichten bezig bleven grote hoeveelheden wind, dus golven, te voorspellen, is Juliette op de White Whale achtergebleven en hebben Rits en Herman "Vaarttuig" naar Preveza gevaren.
Wederom loos alarm, de zee na de brug van Levkas was zo mak als een lammetje. Dat stuk wel gebruikt om de motor weer eens schoon te stoken en met 2000 toeren en 8 knopen op de teller zijn we naar Preveza geracet. Daar aangekomen stonden de dames al op de kade om de lijnen aan te pakken. Dat ging overigens niet helemaal vlekkeloos omdat mijn onervarenheid met de nieuwe afstandsbediening voor het anker erin resulteerde dat ik het ophaalde als het moest zakken en liet zakken als ik het moest ophalen. Maar na 2 pogingen zijn we ook hier weer geslaagd.

Die middag hebben we nog een gezellige afscheidslunch gehouden maar daarna was het weer over met het rustige weer. Tijdens de lunch begon het al te regenen, maar we zijn gelukkig nog wel droog thuis gekomen. Eenmaal aan boord begon het gigantisch te hozen en kregen we toch wat meer van het voorspelde slechte weer, we lagen in ieder geval behoorlijk te rollen en te bokken aan de kade. Ook zaterdag was bar slecht maar gelukkig was de zondag droog en konden we nog de stad in.


Maandag 10 oktober begon wederom heel slecht. De wind viel mee maar wederom enorme plensbuien. We werden er wakker van rond 06:00 en het bleef doorgaan tot 11:00 uur. Daarna konden we nog snel even wat laatste boodschappen doen en de extra lijnen verwijderen. Terwijl ik bezig was de walstroom binnen te halen rond 13:00 werden we al opgeroepen ons te melden bij de Marina, dus snel de lijnen losgemaakt en overgestoken. Gelukkig was het droog toen we aanlegden bij de lift van de Cleopatra Marina.

Om een idee te geven van de omvang van marina's in Aktio, de streek waarin ook het vliegveld van Preveza ligt:

zicht op de 3 marina's vanuit de stad Preveza

Cleopatra is weliswaar de grootste, maar is slechts een van de drie Marina's die hier pal tegen elkaar zijn aangebouwd. Cleopatra biedt ruimte aan 1100 jachten, de overigen 600 resp. 500. jachten. Bij elkaar staan hier dus 2200 jachten hutje-mutje bij elkaar. Gezien vanuit de kade van Preveza is het dan ook een woud van masten dat zich daar uitstrekt.

in de rij voor de lift

En zoveel schepen levert dus ook een enorme hoop ervaring op. Een schip opslaan is daar lopende band werk en gebeurt verschrikkelijk professioneel. We werden opgevangen en als derde schip langs de wal gelegd. Vanaf dat moment gaat de motor uit en wij gingen van boord. Zodra het eerste schip opgetakeld is en op de spuitplaats ligt wordt het tweede schip in het liftdok getrokken en wij een plaats naar voren gehaald terwijl achter ons het volgende schip alweer vast maakt.

in de slings op de afspuitplaats
in 8 minuten schoon!

Zodra het eerste schip is afgespoten wordt dat op een hydraulische trailer gelegd en afgevoerd door een tractor. De lift neemt vervolgens het tweede schip in de slings en het spel herhaalt zich. Op deze manier doet een enkele lift (50 ton) 20 schepen per dag! Oftewel minder dan een half uur per schip! Als het schip eenmaal schoongespoten op de trailer staat is het nog een hele wandeling naar de plaats waar het wordt opgeslagen.

na 20 minuten op de trailer!

Wij liepen achter de trailer aan maar waren die al snel kwijt, die mannen rauzen ermee alsof het een caravan is! Toen wij dan ook op de plek aankwamen stond het schip al op z'n plaats en was de walcrew bezig houten blokken onder de kielbalk te plaatsen. Daarna werden er stalen stutten onder het vlak geplaatst en de trailer weggetrokken.

op weg naar onze plek

We keken overigens wel vreemd: overal om ons heen staan de schepen in stalen wiegen waarbij de stutten onderling verbonden zijn met stalen balken en de stempels met voorgespannen kettingen tegen de romp worden gedrukt. Niet bij ons dus waar de 6 stutten vrij onder de romp staan. En aangezien dit aardbevingsgebied is, maakten wij ons toch zorgen over de stabiliteit van het geheel.

en zorgvuldig stellen

Na 2 dagen heb ik er de supervisor op aangesproken die me uitlegde dat ze dit altijd doen bij motorboten aangezien die gestut worden op het vlak dat slechts een geringe hoek maakt met de horizontaal. Zeilboten, met hun ronde romp worden vaak gestut onder een hoek tot wel 30-40 graden en moeten daarom aangespannen worden omdat in geval van een aardbeving de stutten zouden kunnen weg-glijden. Ik heb z'n verhaal aangehoord (en begrepen) maar vervolgens gevraagd om de steunen aan de boeg toch te voorzien van een dwarsverbinding voor ieders gemoedsrust. En dat hebben ze vervolgens ook gedaan.

uitzicht over de buren

De 5 dagen die we vervolgens hadden alvorens weer naar huis te vliegen hebben we relaxed ingevuld. Er is weliswaar een lange lijst van dingen die gedaan moesten worden (van motoronderhoud via dektent en bimini afbreken tot stofzuigen en poetsen), maar we hadden tijd genoeg om dat ontspannen te doen.
De rest van de maandag maar ook dinsdag en woensdag hebben we voornamelijk binnen gewerkt maar dat was niet erg aangezien het die dagen nog veel geregend heeft. Donderdag en vrijdag waren goddank prachtige dagen waardoor tent en bimini lekker konden drogen.

Gewassen hoefde er niet meer te worden aangezien de regen alles had schoon gespoeld. Wanneer het een uurtje regent na weken van droogte, levert dat een enorme zooi op. Al het vuil in de atmosfeer, maar ook het vuil op de dekken spoelt dan via de screens naar beneden en laat zwarte strepen achter. Maar als het zoals nu een week lang elke dag fors regent, is alles schoon. We hadden zelfs tijd genoeg om met Rits en Marian en Miep als afscheid uitgebreid te gaan eten in het restaurant van de Marina. Fantastisch malse tournedos! smolt op je tong!

de boot afsluiten in het ochtendgloren

En zo brak vrijdag 15 oktober aan. Om 06:00 uur liep de wekker af en hebben we de laatste voorbereidingen afgerond. De koffers waren al gepakt, het watersysteem leeggepompt en het dekzeil aangebracht. Ik heb de koffers naar beneden gesleurd via de steile ladder en Juliette heeft als laatste een bus insecticide leeg gespoten en de elektriciteit afgesloten. Nog even de laatste drukkers en spanbanden vastgemaakt en vervolgens de ladder verwijderd.

wachten voor een gesloten vliegveld

Stipt op tijd (07:15) stond Rits voor de boot en die heeft ons vervolgens naar het vliegveld gebracht.
Daar wederom Griekse toestanden: onze vlucht ging officieel om 09:40 en aangezien je toch wordt gevraagd 2 uur tevoren aanwezig te zijn, verwacht je toch dat je daar terecht kunt! Helaas, alles was nog hermetisch gesloten! Pas iets voor 08:00 uur kwam er iemand met een sleutel van een zijdeur waardoor het personeel, dat ook al stond te wachten, naar binnen kon.

eindelijk binnen

Na 5 minuten konden de wachtende passagiers (zo'n 100 man inmiddels) dan naar binnen om te gaan staan wachten voor de donkere balie. Het duurde nog zo'n 10 minuten alvorens de computers waren gestart, de etiketten in de printers geladen, de banden gingen lopen en wij als eersten werden ingecheckt.

Miep kan eindelijk inchecken

Waarschijnlijk wist de man met de sleutel al wat wij nog niet wisten en pas te horen kregen toen we de security al voorbij waren: de Transavia vlucht was met 3 kwartier vertraging van Schiphol vertrokken en dat halen ze op dit soort korte trajecten nooit meer in. Dus het was pas na 12:30 dat wij op Schiphol landen. Aan de bagageband hebben we afscheid genomen van Miep die ook met deze vlucht naar huis vloog en als een van de eerste haar koffer kreeg. Wij moesten nog zo'n 20 minuten wachten totdat uiteindelijk onze laatste tas, zo'n beetje als laatste van de band afkwam. Maar buiten stond gelukkig Maarten te wachten die ons, uiterst luxueus, linea recta naar huis bracht! Dank Maarten!

En zo is seizoen 2016 weer ten einde. Terugkijkend was het een prima seizoen: heel relaxed, geen zenuwslopende gebeurtenissen zoals vorig jaar in de Egeïsche zee, maar rustig varen, veel genieten, geen technische mankementen, gezellige mensen ontmoet en op bezoek gehad. Kortom een grote lange fijne vakantie.
We hebben dan ook besloten om in 2017 gewoon verder te gaan daar waar we in 2016 gebleven zijn. De Ionische Zee en haar eilanden is een heerlijke plek om te zijn en er zijn heel veel plekken die we nog niet gezien hebben.

Wij gaan verder in 2017, doen jullie ook weer mee??
Tot dan!

Groet, Herman en Juliette

PS: Voor de cijferaars onder de lezers volgt hieronder nog de vaarstatistiek van dit seizoen:

Aantal motoruren:             185,1 uur
Aantal generatoruren:       151   uur
Afgelegde afstand: 1024 nM  =  1896 km
Verbruikte liters diesel: 1384 liter (waarvan 227 liter door generator)

Over de generator uren: In 2015 hadden we 250 draaiuren van de generator. Dit jaar hadden we tot het moment dat de helft van de zonnepanelen ermee stopten 100 draaiuren. Extrapolerend zouden we met alle panelen op zo'n 120 uur zijn uitgekomen. Oftewel: het gebruik van de zonnepanelen scheelt 50% in draaiuren en 1 complete servicebeurt. Alleen door minder dieselverbruik en het besparen op filters en olie, zouden wij de zonnepanelen in 5 jaar terug verdienen! En met een verwachtte levensduur van 20 jaar is dat geen slechte investering!! (Maar halen ze de 20 jaar.........??????)

Van Preveza naar Corfu en weer terug.

Op vrijdag 19 augustus verlieten we Paleros voor de tocht naar Preveza, onze eerste etappeplaats op weg naar Corfu. Aan z'n bok op het hek hangt de Johnson buitenboordmotor die we definitief hebben afgeschreven. Mogelijk dat een echte monteur er weer leven in kan brengen, maar er moet gezien zijn leeftijd te veel geld in worden geïnvesteerd. De impeller is versleten, de afslagveiligheid doet het niet meer, en we hebben constant carburateurproblemen. Daarnaast begint hij voor ons te zwaar te worden om te hanteren. Volgend jaar gaan we elektrisch varen, dan kan Juliette er ook mee overweg.
Om toch te kunnen varen met de Zodiac hangt er nu een 2,5 pk Yamaha buitenboordmotortje aan, bereidwillig door Rits in bruikleen afgestaan.

De tocht van Paleros naar Preveza is zo langzamerhand wel bekend. Om de draaibrug van 12:00 uur in Levkas te halen moeten we hier om 10:00 uur vertrekken en zo kwam het ook uit. Keurig 5 minuten voor dat tijdstip lagen we voor de brug. Er is niet zo heel veel punctueel in Griekenland, maar de draaibrug in Levkas is er een van. Stipt op het tijdstip klonk de sirene, gingen de bomen dicht en draaide de brug naar de kant. Samen met 3 zeilboten gingen we erdoor en draaide de Ionische Zee op voor het laatste traject naar Preveza. Het weer was niet optimaal en de zee een beetje hobbelig. Maar met wat extra toeren konden we prima op koers blijven en binnen een uurtje legden we aan aan de stadskade van Preveza. Helaas was de dame die de lijnen aannam wat traag waardoor we toch nog zijdelings werden weggezet door de stroom en volkomen scheef achter het anker kwamen te liggen. Om het schip daarna met de hand te verhalen tegen de stroom in was nog een hele klus, maar uiteindelijk lagen we op de plaats waar we in eerste instantie wilden gaan liggen én recht achter het anker.
Direct na aankomst had ik Victor al gebeld en na een kwartiertje stond hij aan de kade met z'n scooter om alvast de was op te halen. En een paar uur later, rond half vijf stond hij er weer, dit keer met zijn dieseltruck om ons met 305 liter brandstof weer vol te tanken. Dat was een beetje meer dan verwacht, je begint toch te merken dat schip en schroef beginnen te vervuilen.

De volgende dag zijn we in Preveza blijven liggen in afwachting van Victor die de schone was zou komen terugbrengen. Net toen we na het ontbijt aan de koffie zaten zagen we ineens een bekend silhouet op de kade afkomen. Het was de "Lagos" met Martin en Gerrit die uit Vonitsa kwam omdat hij weer eens dynamoproblemen had. De vorige keer bleek dat een gebroken draad te zijn, dit keer was het een doorgeslagen zekering, verzekerde de snel gekomen monteur. Het kon zijn wat het wilde, Martin had z'n buik vol van al die moderne controllers en regulateurs en had de man opdracht gegeven het er allemaal uit te slopen en de meest eenvoudige dynamo, zonder regelaar, te monteren. 's Middags zijn beide heren op de koffie geweest om hun hart te luchten over het misfortuin van de laatste weken. Vooral Gerrit, die 4 weken aan boord is geweest heeft het niet getroffen deze reis.

Op zondag 21 augustus zijn we vroeg vertrokken. Om 09:00 maakten we los van de kade en 20 minuten later waren we weer op zee op een noordelijke koers richting Parga, onze volgende etappeplaats. Al direct na vertrek bleek dat de weervoorspellers er weer eens flink naast zaten. De voorspelde golfhoogte van 0,1 mtr bleek 0,3 tot 0,5 te zijn die gedurende de reis gestaag opliep naar 1 meter. Gelukkig was de wind zwak, maar we hadden wel wind en golven pal tegen en dat maakt het toch behoorlijk onrustig. Juliette is op een gegeven moment maar op bed gaan liggen, het effect van de deining is daar toch minder en liggend kan ze het gewoon beter verwerken.

de plaag van Parga

De baai van Parga is best leuk maar wordt ontzettend verziekt door de "toeristische watersport": het wemelt er van de speedbootjes die bananen, matrassen, bankstellen, waterskiërs en parasailers rondsleuren. En dat alles liefst zo dicht mogelijk langs de voor anker liggende schepen. Was je op zee niet zeeziek geworden, dan word je het hier wel. Op zee gingen we recht op en neer, door het zog van die snelle bootjes gaan we verschrikkelijk rollen en dat is veel vervelender.  Gelukkig hield dat allemaal op na zonsondergang en hebben we toch een rustige nacht gehad.

de Mandraki onder de oude vesting van Corfu

De volgende ochtend wederom bijtijds vertrokken richting Corfu stad. Aanvankelijk zijn we dicht onder de kust van het vasteland gebleven om te profiteren van de luwte die een paar kapen bieden, maar ter hoogte van de zuidpunt van Corfu zijn we eerst pal west naar het eiland gevaren en toen pal noord langs de kust omhoog. Eenmaal bij het eiland heb je totaal geen last meer van de deining van de zee en konden we volop genieten van de tocht.

de imposante entree van de
jachthaven

Toch blijven opletten! Corfu heeft aan haar zuidkant een soort haak die erg vlak is en voorzien is van zout moerassen. Op een plaats waar we volgens de kaart toch 5 meter onder de kiel zouden moeten hebben ging ineens het dieptealarm af! Minder dan 2 meter diepte! Snel naar zee uitgeweken om meer diepte te krijgen en na zo'n 50 meter waren we weer veilig.

ook de slotgracht ligt vol met bootjes

De oude vesting van Corfu is gebouwd op een in zee stekende rotspunt, gescheiden van de rest van het eiland door een soort slotgracht die door de Venetiërs is gegraven. Nou ja, ik denk dat de Venetiërs de eilandbewoners aan het werk gezet hebben..... Aan de noordzijde van die rots, pal onder het oude fort, ligt de Mandraki, oftewel de oude haven, die is omgebouwd tot een verenigingshaven. Via de marifoon hebben we ons gemeld en we kregen een keurige plaats toegewezen aan de buitenkant. Grote uitzondering: dit keer lagen we met de boeg naar de kade i.p.v. de gebruikelijke Mediterrane manier, met het hek naar de kade. Het werd ons snel duidelijke waarom.

Mandraki: niet goedkoop

De heersende windrichting is N-NW en als die eenmaal begint te waaien gepaard met regen en onweer, ben je blij dat je neus recht in de storm ligt. Alhoewel, geen regel zonder uitzondering. Op de tweede dag van ons verblijf barstte het pas echt los, maar dit keer kwam het geweld vanuit het oosten en dan wordt de 10 km zee tussen het eiland en het vasteland een kolkende massa water. We hebben een zeilschip op het hoogtepunt van die storm onze haven zien aanlopen. Aanvankelijk ging dat voor de wind en dat leverde al spectaculaire beelden op, maar dan moet hij dwars op de wind en golven de haven invaren. Laat ik het zo zeggen: wanneer wij dat geweest waren was Juliette waarschijnlijk nooit meer met me mee gevaren.
Maar in de haven lagen wij prima en we hebben van het mindere weer gebruik gemaakt om Corfu stad uitgebreid te bekijken; ondanks de zeer toeristische drukte zeer de moeite waard.

Mandraki: maar erg sfeervol.

Uiteindelijk klaarde het weer op en op donderdag 25 augustus hebben we Mandraki weer verlaten voor een verkenningstocht langs de baaitjes van Corfu. Laat ik het kort houden: die zijn er wel maar ze zijn allemaal verziekt door de stuiterende sofa's en vliegende matrassen. Je moet eigenlijk pas na zonsondergang aankomen en voor 09:00 uur weer weg zijn en dan zijn het heerlijke baaien, maar overdag hebben wij daar in ieder geval niets te zoeken.

Help: buurvrouw in het water!!

Uit contacten met het thuisfront wisten wij dat onze buren, Toine en Marjolijn, ook op vakantie in Corfu waren en op vrijdag 26 augustus hadden we onze eerste ontmoeting. Wij wisten bij benadering waar hun hotel aan de kust stond en toen we daar langs voeren zagen we al snel een roepende vrouw in het water, gekleed in bikini en zwemband. Waarschijnlijk dachten de andere hotelgasten dat er een vrouwspersoon aan het verdrinken was, zeker toen een passerend jacht ineens uitweek om haar aan boord te nemen!!
Maar Marjolijn kwam springlevend en opgewekt aan boord terwijl Toine vanuit zijn luie stoel op het terras alles op video vastlegde. Met Marjolijn zijn we nog kort langs de kust gevaren totdat we een geschikte plek vonden om ze de volgende dag aan boord te nemen voor een gezellige vaardag, waarna we haar weer voor het hotel in het water hebben laten zakken.

met de Zodiac van het strand gehaald

Op zaterdag 27 augustus zijn we met onze buurtjes gaan varen. We zijn voor het strand voor anker gegaan en hebben ze met de Zodiac opgepikt . Eenmaal aan boord hebben we het anker weer  gelicht voor een gezellige tocht langs de kust, afgewisseld met stops bij kleine eilandjes en baaitjes om te zwemmen en te lunchen.

het ontbrak ons aan niets!

Toine en Marjolijn hadden voor bubbels gezorgd en Juliette voor de lekkere hapjes dus de dag kon niet meer stuk!! Rond 15:30 hebben we het anker weer laten vallen voor hetzelfde, maar intussen druk bezette, strand om nog wat te borrelen. Terwijl we daar lagen stak de namiddagwind weer op en dat leverde spectaculaire beelden op op het strand. Eerst zag je simpele zonneparaplu's de lucht in gaan maar die werden al snel gevolgd door over het strand bolderende parasols. Aan boord merk je wel dat het wat harder waait, maar aangezien je met de neus in de wind ligt heb je er niet zo'n last van.

ze gingen veel vrolijker terug dan dat ze kwamen!

Rond 17:00 uur hebben we onze buren weer op het strand afgeleverd wat Toine nog wel een nat pak (nou ja, zwembroek) opleverde bij het uitstappen, maar verder was het een vreselijk gezellige dag.

winkelen bij de LIDL is fun......

Tussen zaterdag en maandag 29 augustus zijn we vnl. in Gouvia Bay gebleven en hebben de speedbootjes getrotseerd. Op maandag zijn we 's middags weer naar de Mandraki haven gevaren om te foerageren. Toine en Marjolijn hadden een auto gehuurd en boden aan ons mee te nemen naar de Lidl even buiten Corfu stad. Dat aanbod hebben we met open armen geaccepteerd en met z'n vieren hebben we een enorme kar volgeladen met voorraden voor de komst van een hongerig(en dorstig) stel kinderen. Super efficient: Marjolijn had de lijst en stuurde de andere 3 aan met opdrachten. Had het voordeel dat we ook snel klaar waren. De ingang van de Mandraki haven is dezelfde toegangspoort tot het oude fort waar de toeristen €6 moeten betalen om binnen te mogen. Maar de kassabeheerder was zo vriendelijk de slagboom open te doen voor ons 4 + de auto vol met boodschappen zodat wij in ieder geval de helft minder hoefden te sjouwen.

Na alles te hebben weggebracht hebben we nog ontspannen op het haventerras geborreld en 's avonds als afscheid heerlijk gegeten in de stad.

the kids are back on the boat!

Op dinsdag 30 augustus was het dan eindelijk zover en arriveerden Maarten en Marjolijn. En net als vorig jaar wisten ze ons te verrassen! Ik hield nauwgezet bij wanneer het vliegtuig geland was en wij liepen ruim op tijd naar de uitgang om ze op te vangen uit de taxi. Maar nee hoor, we waren de pier nog niet af of Juul spotte een beweging achter een struik. De berichtgeving van het vliegveld kun je dus ook niet vertrouwen, ze waren 20 minuten eerder geland dan aangegeven en de afwikkeling ging zo snel dat ze in no-time ter plekke waren! We hebben aan boord het weerzien gevierd, maar al snel losgegooid om een begin te maken met hun (vaar)vakantie.

hier wordt een kat gered in Pagania

Deze kinderen boffen toch altijd! De week hiervoor hebben we best wel wat wind en regen gehad, maar vanaf hun komst heeft de zon geschenen en de wind gefluisterd. Volop zon en vlakke zeeën, wat wil je nog meer. Om de drukte van Corfu te ontlopen zijn we direct overgestoken naar het vasteland en hebben daar achtereenvolgens de baai van Pagania, het haventje van Sayiada, de baai voor Igoumenitsa (Ormiskos Valtou), de haven van Platarias (2 nachten) en de baai van Mourtas (Sivota) aangedaan.

Maarten krijgt vaarles

Het was een groot genieten van elkaar, van het weer, van de mooie plekjes, het heerlijke zwemwater, de relaxte terrasjes en de Griekse keuken. De tijd vloog voorbij en voordat we het wisten waren we op maandag 5 september weer op weg van Sivota naar Mandraki in Corfu stad.

Genieten op ons eigen terras

op weg naar het strand

Maar daar wachtte ons een onaangename verrassing. Toen we voor de haven contact opnamen via de marifoon kregen we te horen dat we alleen met een reservering binnen konden komen. Ik heb er nog een telefoontje naar de havenmeester aan gewaagd, maar kreeg van hem dezelfde boodschap: kom volgende week maandag maar terug, tot die tijd zat hij vol met besproken plaatsen. Blijkbaar hadden meer mensen de weerberichten gezien die voor morgen zware wind, regen, donder en bliksem beloven!

helemaal top!

vechten met andermans anker

of nieuwe vrienden maken

de "Nieuwe Haven" om de hoek van Mandraki.
Ziet er mooi uit maar stinkt als een beerput.

We hebben niet lang gedraald en zijn iets verder naar het westen gevaren naar de "New Harbour". Dat is een renovatie van een gedeelte van de "Old Harbour" waar alle vissertjes en day-trippers uit verdwenen zijn en in principe bedoeld is voor jachten. Alleen wil er niemand liggen vanwege de penetrante lucht van het afvalwater dat hierin geloosd wordt en vanwege de enorme deining die hier kan binnenlopen van de passerende ferries en andere snelle boten. Maar we hadden geen keus, Maarten en Marjolijn moeten hier morgen al vroeg naar het vliegveld vertrekken en zoveel alternatieven zijn hier niet in de buurt. Gelukkig was er nog één plekje met bolders vrij. Er was nog wel vrije kademuur, maar helaas geen mogelijkheid om je lijnen vast te maken. Maar naarmate de middag vorderde, de hemel donkerder werd, de wind aanwakkerde en bootjes wanhopiger werden, werden er steeds meer oplossing gevonden om het schip toch vast te leggen. Tegen de avond lag toch de hele kademuur vol maar moesten de wandelaars op de kade uitkijken om niet over de meterslange lijnen naar bomen, hekken, lantaarnpalen en ander straatmeubilair te struikelen. Lijnen die op willekeurige momenten ineens tot wel 50 cm omhoog kwamen omdat de schepen waar ze aan vastzaten ineens gingen rollen door de deining van passerende schepen.

gezellig eten in de oude binnenstad

De kinderen hebben nog een gezellige middag in Corfu stad doorgebracht en wij zijn
's avonds voor het laatst met z'n vieren gaan eten in een gezellige taveerne in de oude stad.

's Nachts om twee uur zette dan eindelijk de lang verwachtte kentering in, de weeromslag die het einde van de hete zomer en het begin van de koelere herfst inluidt. En dat gaat gepaard met donder en geweld, heftige windstoten, golven van een meter buiten de haven en bakken met water. Maar wij lagen veilig met 4 lijnen + dempers aan de kademuur en werden door de wind van de kade af geblazen. We rolden wel af en toe bijna uit ons bed, maar hebben desondanks prima geslapen.
De ochtend bood een troosteloze aanblik. Het regende nog steeds gestaag door, overal grote plassen en enorme hoeveelheden blad die van de bomen af was geregend.

nat afscheid na een zonnige vakantie

Om 10:00 uur bracht ik tussen twee buien door onze gasten naar de tegenover de haven gelegen taxistandplaats en kwam toen tot de ontdekking dat er niet alleen blad uit de bomen geregend was. Deze omgeving is behoorlijk bomenrijk en daardoor een natuurlijke rustplaats voor talloze mussen en zwaluwen. 's Avonds strijken die al tsjilpend en fluitend in grote zwermen neer in die bomen, maar vanochtend lagen er dus 10-tallen dode vogeltjes onder. Door de heftige regen doorweekt en vervolgens zwaar onderkoeld gewoon uit de boom gevallen. Het was een triest gezicht.

tijdens ons verblijf in Corfu een bezoek gebracht aan het
Grieks Geld museum waar we uitleg kregen van een
gepassioneerde dame.
Geloof me, dit is echt niet de eerste keer dat Griekenland
een financiële crisis doormaakt!!

Pas op zaterdag 10 september waren de weersomstandigheden zover verbeterd dat we de Nieuwe Haven in Corfu konden verlaten. Zelfs de vissertjes die elke avond rond de boot samendromden hadden al gevraagd wanneer we nu eindelijk eens opdonderden, want wij lagen vreselijk in de weg voor hun activiteiten. Op donderdag waren al een stel schepen vertrokken maar dat kwam door een bliksemactie van de Port Police. Na het dagenlang geduld te hebben moesten nu ineens alle lange lijnen naar bomen, lantaarnpalen en hekken verwijderd worden. Blijkbaar hadden ze een klacht gekregen van een oudere dame die over een plotseling omhoog komende lijn was gestruikeld. Zo werkt dat in Griekenland: er wordt pas gehandhaafd als er iemand klaagt.

slecht weer restanten boven Corfu

Het oorspronkelijke plan was om die dag tot Parga te gaan en de volgende dag naar Preveza door te varen. Maar de reis verliep zo vlot dat we bij Parga hebben besloten door te gaan. En zo hebben we die dag 60 zeemijlen (108 km) afgelegd in 9,5 uur.

en buien bij Parga

En natuurlijk was het zo dat de tweede helft ruwer was dan de eerste! Maar om 16:30 lieten we het anker zakken voor de kade van Preveza en wie stond daar weer klaar om de lijnen aan te nemen: jawel, Victor de dieselman! Het was weliswaar te laat om nog diesel te tanken, maar hij ging wel weg met 2 grote zakken wasgoed: morgen klaar en dan kom ik ook met diesel! De man is onbetaalbaar!





We zijn weer op bekend terrein. We lagen er nog maar net of Rits en Marian kwamen ons begroeten. Dat werd een gezellig weerzien. Eerst aan boord geborreld, daarna gegeten bij een klein restaurant (wij noemen het "de Turk") achter de haven. De kok zelf komt naar je voorkeuren vragen en begint dan naar eigen inzicht te koken. Dus wat je uiteindelijk op tafel krijgt is een verrassing, maar het was heerlijk!
En nog meer bekenden: toen we die avond nog even op ons balkon zaten kwamen Jaap en Sjouk van de "Sea Fury" langs slenteren, die vertrekken morgen naar Corfu met hun kinderen. En de volgende ochtend zaten we aan het ontbijt toen ineens de Utopia naast ons afmeerde. De grote snelle motorboot van Frans en Diana waarmee we regelmatig hebben opgetrokken tijdens onze tocht rond de Peloponnesos. Opnieuw een gezellig weerzien.
Pas op woensdag 14 september hebben we Preveza weer verlaten. Volgetankt met water en diesel kunnen we er weer geruime tijd tegen. We zijn niet direct naar Paleros gevaren, maar hebben eerst een tussenstop gemaakt in Nidri, altijd een gezellig plaatsje. Hier konden we helemaal vooraan aan de kade vastmaken, zo dicht mogelijk aan het strand.

klusje tussendoor: verwarmingselement
van de boiler vervangen

We zijn 2 dagen in Nidri gebleven: inkopen gedaan bij George, de scheepsbenodigheden winkel, cocktails gedronken bij Panos in Cafe di Paris en zijn nieuwe zoon bewonderd, lekker gegeten, nog meer bekenden gesproken en uiteindelijk op vrijdag 16 september naar Paleros vertrokken.
Daar hebben we in eerste instantie vast gemaakt aan het ponton van de bootverhuurder omdat de kade vol was. Het probleem daarmee is dat je die plek op zaterdagmorgen moet ontruimen omdat dan de huurboten terugkomen. Maar gelukkig net op tijd vertrok op zaterdagochtend een grote RIB vanaf de pier naast de "White Whale" en liet een plek achter, inclusief een mooring boei, waar wij precies in paste.


Dat die parkeer-actie nog een gevolg had wisten we toen nog niet, maar dat vertellen we in de volgende en waarschijnlijk laatste blog van dit jaar!

Tot de volgende keer, Herman en Juliette