en ook Oostenrijk verlaten

Het gaat hard!
Zowel de tijd, het is alweer een week geleden sinds de vorige blog, maar ook de afstand.
In Duitsland viel de waterhoogte en dus ook de stroomsnelheid, nog mee. Maar in Oostenrijk is het hoog water. Zeker een meter hoger dan normaal en hier en daar zien we de bomen inderdaad met hun wortels in het water staan. Dat houdt ook in dat op de smallere en ondiepere gedeelten de stroomsnelheid aanzienlijk toeneemt, we hebben al eens 22 km/uur gedaan met slechts 1000 toeren. Dat is dus 14 km/uur stroom mee!

zicht op Passau

In de vorige blog zijn we tot na Passau gekomen en zijn we Oostenrijk ingevaren. Dankzij de EU allemaal zonder plichtplegingen. Bij de eerste de beste mogelijkheid in Oostenrijk hebben we aangelegd aan een steiger bestemd voor rondvaartboten omdat die nog geen 100 meter verwijderd was van een tankstation. Even poolshoogte nemen en dat leverde op dat de dieselprijs inderdaad zo'n 8 cent onder de Duitse prijs lag. Ik maakte me al op om een paar keer op en neer te lopen toen de eigenaar me waarschuwde toch maar los te maken omdat de rondvaartboot eraan kwam! Jammer dus, dan maar verder.
Even verderop, in Schlögen (aan de Schlögene Schlinge, een paar prachtige Donaubochten), was het wel raak. Echter, ditmaal aan een pomp aan het water met de bijbehorende prijzen, zelfs hoger dan de Duitse straatprijs. Toch maar 100 liter getankt want we willen niet het risico lopen op enig moment zonder diesel te komen zitten midden op een snelstromende Donau, dat zou krantenkoppen opleveren!!

Gasthof Gierlinger, in die prachtige Donaubocht

Die dag zijn we geëindigd in Obermühl, vlak voor de deur van Gasthof Gierlinger, een plek waar ook de ST 68 heeft gelegen en net als Henk toen, hadden wij ook wat te vieren: Juliette's verjaardag. Die avond hebben wij genoten van de verse Donauvis van het Gasthof en vers is ie: elk moment dat ze even niets te doen hebben staat het personeel van het restaurant voor en achter de boot te vissen!!
1 Juni was ronduit slecht met windkracht 7 recht op de kop, dus we zijn blijven liggen en hebben een lange wandeling gemaakt. Obermühl is een plaatsje van niks, maar het ligt prachtig in die Donaubocht.
Van deze ligdaghebben we ook gebruik gemaakt om het niet te vinden waterlek op te sporen. We hadden ernstige verdenkingen richting generator, dus de geluidsisolatie verwijderd en geïnspecteerd: niets. Toen de impeller geïnspecteerd en dat was mooi op tijd: beginnende scheurtjes en een vreemde verkleuring. Dus een nieuwe erin, ook een nieuwe pakking en dat kan in ieder geval niet meer lekken.
Terwijl ik de generator weer aan het inpakken was zag Juliette ineens een waterdruppel langs de hydrofoor lopen. Jawel: dat was hem dus. Iets wat ik 2 jaar geleden ook al eens heb gerepareerd, een lek langs de naad van de pomphuis helften. Gedemonteerd, ingesmeerd met vloeibare pakking en 12 uur laten uitharden. Ziet er voorlopig goed uit.

Linz, Winterhafen

Op 2 juni ging het richting Linz, 47 km en 2 sluizen. In de Winterhafen vonden we een uitstekende gastensteiger voorzien van alle gemakken en een doe-het-zelf registratie en betaalsysteem waardoor ook de prijs laag bleef: 1euro/meter en elektriciteit uit een muntautomaat.
In Linz zijn we dat weekend blijven liggen. Prachtig weer en een stad vol met bezienswaardigheden. We hebben vooral veel plezier beleefd aan ons bezoek aan Ars Elektronica, oftewel Elektronische Kunst. Ze bieden echter ook een prachtige 3D voorstelling van de samenstelling van ons zonnestelsel en de Galaxy, gebaseerd op foto's van de Hubble telescoop. Geprojecteerd in 3D op een wand en vloer van 16x 9 meter geeft dat een overweldigend effect.

Stift Melk: motorboten zijn niet welkom

In de buurt vonden we ook een tankstation met goede prijzen, helaas wel op 1,5 km afstand. Dus ik heb het karretje met de jerrycans achter het fietsje gebonden en in totaal 160 liter diesel op die manier getankt. We kunnen er weer even tegen!
Maandag 4 juni eindigde in Grein, 53 km verder en wederom 2 sluizen. Ik moet zeggen dat de Oostenrijkse sluizen zeer attent reageren en ook prima helpen. We zijn al meerdere malen als enige schip geschut als het er naar uitzag dat we te lang moesten wachten. Wat meehelpt natuurlijk, is dat er genoeg water is.
In Grein hebben ze hun strategische positie ontdekt (en hun vermelding in het Donau boek) en ze rekenen dus een leuk prijsje (Euro 20/nacht). Wel heel gezellig was dat 's avonds een aantal leden van de "Bootsverein Turul" op het terras van het clubhuis neerstreken en ons allerlei hebben verteld over aanlegplaatsen aan de Donau en wat wel en niet te doen.

Nee, geen torpedo: Stroomsnelheid in de Wachau

Vijf en zes juni hebben we doorgebracht in Krems, 80 km en 2 sluizen na Grein. En dat over het snelste stuk van de Donau, de Wachau. In krap 5 motoruren hebben we dit traject afgelegd, oftewel gemiddeld 16 km/uur. Wat ook wel geholpen heeft is de enorme wind in de rug, we hebben 30 knopen geregistreerd, voor een rugwind betekent dat deze vlaag dus minstens 40 knopen is geweest, oftewel bijna windkracht 9. In Krems was volop gelegenheid de voorraden aan te vullen en het heeft ook een mooie Altstad.

Altstadt Krems, alte Ritualen

Die hebben we op de ochtend van ons vertrek naar Wenen bezocht en daar werden we geconfronteerd met een processie. De laatste die ik gezien heb in Nederland was op 18-jarige leeftijd, maar hier worden ze dus nog steeds gehouden.
En toen naar Wenen. Wederom een etappe van 75 km met 2 sluizen. Onderweg in Greifenstein hebben we voor de eerste keer weer volgetankt. Ik was het gesjouw met jerrycans beu en ik wilde nu eindelijk wel eens voltanken. Naar mijn berekeningen hadden we 350 liter nodig. Op basis van die hoeveelheid zijn we de onderhandelingen ingegaan, want dit baasje rekenende aanvankelijk met de toeristenprijs van euro 1,527/liter. Toen we dreigden weer los te maken, werd hij toeschietelijker en rekende uiteindelijk met 1,40/liter. Vervolgens bleek de teller te stoppen op 239 liter!! We hebben dus aanmerkelijk zuiniger gevaren dan ik heb aangenomen. Op het hele traject sinds Millingen dus slechts 4,2 liter/uur!

in de tram in Wenen

We waren laat vertrokken en kwamen dus ook laat aan in Wenen. Bovendien was die dag een officiële feestdag, met gevolg dat het havenkantoor van de Marina Wien al was gesloten. We hadden aangelegd in het westelijke bekken van de Marina, op een prima plaatsje direct na de ingang. Van vaste liggers aan de steiger kregen we de code van de poort, dus we konden er in ieder geval in en uit. De volgende ochtend, voordat het havenkantoor openging om 10 uur, zijn we al de stad ingegaan op zoek naar de Nederlandse Ambassade, om daar een machtiging te regelen voor de aanstaande verkiezingen. Achteraf voor niets omdat dat iets blijkt te zijn dat je per Internet kunt regelen! Maar goed, die ervaring hebben we dan ook weer! De Ambassade reflecteert de Hollandse zuinigheid: gevestigd op de zevende etage van een kantoorpand, met twee loketten waar de communicatie verloopt via microfoon en luidspreker zodat de twaalf wachtende volop kunnen meegenieten van het verhaal hoe jij erin geslaagd bent je paspoort kwijt te raken! Over privacy gesproken!
Wenen is prachtig en imponerend, desondanks compact en overzichtelijk. Ik ga maar niet beschrijven wat we hier allemaal gedaan hebben en volsta met de opmerking: ga het zelf eens bekijken, het is de moeite waard!

Wat mij rest te vertellen is dat wij halverwege nog een keer van haven veranderd zijn. 44 euro/nacht in Marina Wien vinden we toch echt te gortig, dus we zijn 10 km teruggevaren naar Kuchelau, waar we een plaatsje kregen voor 19 euro/nacht. Zo komt Jan Splinter door de winter!! De verbindingen vanuit Kuchelau naar de stad zijn minstens zo goed en je hoeft niets te laten. Bovendien is er een groot bedrijventerrein met betaalbare supermarkten op fietsafstand.
Dinsdag 12 juni hebben we Wenen weer verlaten en zijn vertrokken naar Slowakije, maar dat is een verhaal voor de volgende keer!